Szczegóły atrakcji
Id Atrakcji:
11684
Wyświetlenia:
683
W kategoriach:
Świątynie
Lokalizacja:
Żórawina
Autor
Opis
Zabytkowy, manierystyczny kościół wzniesiony na zrębie dawnego gotyckiego kościoła z XIV wieku.
Kościół usytuowany jest na wysepce na rzece Żórawka. Stanowi cenny przykład architektury z początku XVII stulecia na Śląsku i w Polsce.
Kościół Świętej Trójcy jest znany od schyłku XIV wieku. W dokumencie papieża Hadriana IV wspomniane jest, iż stanowiła posiadłość biskupstwa wrocławskiego. Następnie stała się lennem książąt śląskich. W połowie XV wieku dobudowano do świątyni kaplice.
Kiedy na Śląsku upowszechniał się luteranizm, w 1564 roku bracia Hieronim i Matthias Prockendorffowie (ówcześni właściciele wsi) powołali na miejsce katolickiego księdza ewangelickiego pastora. Pamiątkami po rodzinie Prockendorffów są płyta nagrobna Hieronima wykonana w latach 60. XVI wieku, oraz dzwon z 1531 roku, znajdujący się do dziś w kościelnej wieży.
Pod koniec XVI wieku kościół został przebudowany w stylu manierystycznym i wzbogacony od strony północnej o aneksy w latach 1597–1602 oraz w latach 20. XVII wieku. Podczas wojny trzydziestoletniej stacjonujące w okolicach wojska księcia oleśnickiego splądrowały m.in. kościół i teren cmentarza.
Cztery lata po wojnie, w 1652 roku Żórawinę ponownie przekazano biskupom wrocławskim. Wiek XIX i XX to okres renowacji kościoła. Świątynię restaurowano w 1896, konserwowano w 1905–1908 i 1911, remontowano w 1965 i 1975–1980 roku.
Kościół Świętej Trójcy jest świątynią orientowaną, jednonawową z wyodrębnionym prezbiterium. Do nawy od zachodniej strony przylega wieża a od strony południowej kruchta. Do wieży przylega aneks z klatką schodową. Wokół kościoła w obrębie wysepki znajdował się cmentarz, otoczony umocnieniami ziemnymi z I połowy XVII wieku. Obecnie wał ten jest częściowo zniszczony, a narożnik północno-zachodni całkowicie zniwelowany.
Dokonana na początku XVII wieku przebudowa uczyniła żórawińską świątynię kompleksowym dziełem sztuki, zarówno pod względem artystycznym, stylowym, ideowym jak funkcjonalnym. Świątynia oprócz funkcji kultowych, jest swego rodzaju pomnikiem i miejscem pamięci a ponadto ma charakter reprezentacyjny. Upamiętnia spoczywającego na tym terenie fundatora z małżonką, ich zasługi dla gminy i szlachecki majestat. Wyeksponowanie ołtarza, chrzcielnicy i ambony oraz dobór scen opartych wyłącznie na Piśmie Świętym nadają świątyni luterański charakter.
Zdjęcia: Kriskros, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons
Kościół Świętej Trójcy jest znany od schyłku XIV wieku. W dokumencie papieża Hadriana IV wspomniane jest, iż stanowiła posiadłość biskupstwa wrocławskiego. Następnie stała się lennem książąt śląskich. W połowie XV wieku dobudowano do świątyni kaplice.
Kiedy na Śląsku upowszechniał się luteranizm, w 1564 roku bracia Hieronim i Matthias Prockendorffowie (ówcześni właściciele wsi) powołali na miejsce katolickiego księdza ewangelickiego pastora. Pamiątkami po rodzinie Prockendorffów są płyta nagrobna Hieronima wykonana w latach 60. XVI wieku, oraz dzwon z 1531 roku, znajdujący się do dziś w kościelnej wieży.
Pod koniec XVI wieku kościół został przebudowany w stylu manierystycznym i wzbogacony od strony północnej o aneksy w latach 1597–1602 oraz w latach 20. XVII wieku. Podczas wojny trzydziestoletniej stacjonujące w okolicach wojska księcia oleśnickiego splądrowały m.in. kościół i teren cmentarza.
Cztery lata po wojnie, w 1652 roku Żórawinę ponownie przekazano biskupom wrocławskim. Wiek XIX i XX to okres renowacji kościoła. Świątynię restaurowano w 1896, konserwowano w 1905–1908 i 1911, remontowano w 1965 i 1975–1980 roku.
Kościół Świętej Trójcy jest świątynią orientowaną, jednonawową z wyodrębnionym prezbiterium. Do nawy od zachodniej strony przylega wieża a od strony południowej kruchta. Do wieży przylega aneks z klatką schodową. Wokół kościoła w obrębie wysepki znajdował się cmentarz, otoczony umocnieniami ziemnymi z I połowy XVII wieku. Obecnie wał ten jest częściowo zniszczony, a narożnik północno-zachodni całkowicie zniwelowany.
Dokonana na początku XVII wieku przebudowa uczyniła żórawińską świątynię kompleksowym dziełem sztuki, zarówno pod względem artystycznym, stylowym, ideowym jak funkcjonalnym. Świątynia oprócz funkcji kultowych, jest swego rodzaju pomnikiem i miejscem pamięci a ponadto ma charakter reprezentacyjny. Upamiętnia spoczywającego na tym terenie fundatora z małżonką, ich zasługi dla gminy i szlachecki majestat. Wyeksponowanie ołtarza, chrzcielnicy i ambony oraz dobór scen opartych wyłącznie na Piśmie Świętym nadają świątyni luterański charakter.
Zdjęcia: Kriskros, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons
Lokalizacja
Żórawina, dolnośląskie