W części szczytowej występują wychodnie skalne zbudowane z piaskowców i zlepieńców warstw istebniańskich dolnych dochodzące do kilkunastu metrów wysokości. W niżej położonych częściach rezerwatu występują piaskowce godulskie. Znajdują się tu ciekawe formy skalne. Gleby w części szczytowej mają odczyn silnie kwaśny (związane jest to z występowaniem świerczyny górnoreglowej), w niższych partiach gleba bielicowa i brunatna, a w okolicy źródeł gleby torfiaste i glejowe.

Gatunki mszaków znajdujące się na „Czerwonej liście mchów zagrożonych w Polsce”:

Dicranella humilis
Rhabdoweissia crispata
Paprotniki, rośliny nagonasienne i okrytonasienne są tu reprezentowane przez 129 gatunków. Oto kilka podlegających ścisłej ochronie:

omieg górski
podrzeń żebrowiec
widłak wroniec
widłak jałowcowaty
widłak goździsty
Kilka gatunków roślin podlegających częściowej ochronie:

kopytnik pospolity
goryczka trojeściowa
paprotka zwyczajna
pierwiosnek wyniosły
Drzewostan składa się ze starzejącej się generacji świerka pospolitego (Picea excelsa) prawdopodobnie naturalnego pochodzenia, stopniowo zastępowanego naturalnym odnowieniem jodły, jarzębiny, buka i jaworu. Wyróżniony przez prof. Myczkowskiego zespół roślinny nawiązujący florystycznie do górnoreglowego boru świerkowego ulega stopniowym przemianom w kierunku dolnoreglowego boru jodłowo-świerkowego.

Z większych ssaków w rejonie rezerwatu czasami pojawia się jeleń, sarna, dzik, borsuk, z mniejszych stwierdzono występowanie 3 gatunków ryjówek i kuny leśnej. Występują 42 gatunki ptaków (w tym tylko trzy nie podlegające ochronie), 4 gatunki gadów i 6 gatunków płazów.


Rezerwat powstał w 1960 r. dzięki staraniom prof. Stefana Myczkowskiego, który zwrócił uwagę na doskonale zachowany drzewostan Madahory i Gronia Jana Pawła II. Teren rezerwatu zarządzany jest przez nadleśnictwa: Andrychów i Jeleśnia.





Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Jerzy Opioła, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons