Pierwotnie największy renesansowy dwór na Dolnym Śląsku; zbudowany dla rodziny von Kanitz. Został rozbudowany na pałac w 1580 r., 1700 r. i XX w. przez Hansa Friedricha von Mütschelnitz i restaurowany w latach 1860-1881 przez rodzinę von Schweinitz. Niezniszczony podczas II wojny światowej, został znacjonalizowany i był następnie używany przez miejscowy PGR. Opuszczony w latach 80. XX wieku. Ten wysokiej klasy zabytek popada w ostatnich latach w całkowitą ruinę - obecnie zachowała się już tylko połowa dachu i 8 z 11 renesansowych szczytów. Obiekt jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzi jeszcze park z początku XVIII, zmiany w drugiej połowy XIX w., zdewastowany, położony za dworem; folwark z budynkami gospodarczymi: dwie oficyny, z drugiej połowy XVIII w., pawilon (I), z XVII w., pawilon (II), z drugiej połowy XIX w., stajnia z bramą, z początku XX w., stodoła, z drugiej połowy XIX w.; czworak, z XIX/XX w.; lodownia, z połowy XIX w.; piec chlebowy, z XIX/XX w.; kordegarda znajdująca się obok dworu.





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. wikimedia commons