Znajduje się na południowej stronie szczytu, tuż pod jego szczytem. Jest to skalny wąwóz z pionowymi ścianami, wielkimi głazami i jaskiniami. Wysokość ścian dochodzi do kilkunastu metrów. Miejsce to znane było już Andrzejowi Komonieckiemu, który w „Dziejopisie żywieckim” tak o nim pisał: ... w górze Łysinie są dziury albo lochy szerokie i głębokie, między wielkiemi skałami w ziemi będące, które skryte są i dość ich nie można”. Najgłębszą i najdłuższą z tych jaskiń jest Jaskinia Lodowa w Zamczysku o długości 59 m i głębokości 10 m. Znana jest z tego, że jeszcze w czerwcu stwierdzono występowanie w niej lodowych stalaktytów. Jest to najniżej położona w Polsce jaskinia, w której w lecie obserwowano występowanie lodu. Oprócz niej jest kilka mniejszych jaskiń, mających długość tylko kilku metrów. Są to: Odgruzowana Zimna Nora, Szczelina w Bloku, Ciasna Szczelina oraz Śmietnik.

Zamczysko porasta las bukowy z domieszką klonów, jarzębin, brzóz oraz krzakami malin. Z ciekawszych gatunków paproci występują w nim: zanokcica skalna, zanokcica zielona, paprotka zwyczajna, są też rzadkie gatunki mchów. Od 2009 r. obszar Zamczyska o powierzchni 0,87 ha objęty został ochroną jako stanowisko dokumentacyjne „Zamczysko na Ściszków Groniu”.

Jak z wieloma tego typu miejscami, również z Zamczyskiem wiążą się legendy. Według jednej z nich istnieje stąd podziemne przejście aż na Babią Górę. Ludowe przekazy mówią, że kiedyś mieszkał tutaj piekarz.

Skały Zamczyska były atrakcyjne również dla wspinaczy skałkowych. W latach 70. XX wieku wspinano się tutaj metodą „na wędkę”. Wspinacze przeszli kilkanaście dróg wspinaczkowych. Najtrudniejsza z nich ma VI.4+ w skali trudności Kurtyki. W 1988 r. Krzysztof Małysz, Piotra Antecki i Czesław Szura na trzech najbardziej do tego celu nadających się ścianach wykonali zabezpieczenia (stałe przeloty).



Skały Zamczyska mają wysokość do 12 m i są atrakcyjne dla wspinaczy skałkowych, w tym boulderingowców. W latach 70. XX wieku wspinano się tutaj metodą „na wędkę”. Wspinacze przeszli kilkanaście dróg wspinaczkowych. Najtrudniejsza z nich ma VI.4+ w skali trudności Kurtyki. W 1988 r. na trzech najbardziej do tego celu nadających się ścianach wspinacze wykonali zabezpieczenia (stałe przeloty), na pozostałych wspinaczka tradycyjna (trad). W 2019 r. było już 26 dróg. Oprócz nich są 33 drogi dla boulderingowców. Ich trudności podano w skali francuskiej.
Kula
Nagły atak druciarza; VI.2+
Flamingo k...wa; VI.2+
Szczyty nietoperza; VI.3
Kometa Marleya; VI.4
Kwasy; VI.4+
El Cap
Pozdrowienia z fatherlandu; V, trad
Ryski; VI.2
Dilferek; VI
Mściciel na mountainbiku; V+, trad
Mściciel na alufelgach; IV, trad
Alufelgi wprost; V, trad
Prawe alufelgi; V+, trad
Danie drwala; IV, trad
Droga do gwiazd; V+, trad
Jim and Andre; VI
''Lewy Kisiel; VI
Prawy Kisiel; VI
Kancik; VI.1
Świecznik; VI.3?
Prawy świecznik; VI
Zocha
Śmierć dziecioroba; V+
Kant; VI?
Komin; V
Brasil; VI.3+
Środek Zochy; VI.1
Prawa Zocha; VI.1
Bez nazwy; 6b
Bez nazwy; 6a+
Bez nazwy; 6a
Bez nazwy; 6a
Bez nazwy; 6a
Bez nazwy; 6a
Bez nazwy; 7b
Bez nazwy; 6c
Nad jaskinią
Lewa ryska; 6b
Bez nazwy; 6c
Bez nazwy; 6a
Zacięcie; 4
Bez nazwy; 4
Okap nad jaskinią; 6a
Bez nazwy; 5
Wyjście z mroku; 7c?
Prawa ryska; 4
Dzwon
Gruby trawers; 6c
Dominator; 7c
Electric blue; 7a
Zaklinacz deszczu; 7a
Prawy kant; 7a+
Estetyczny filarek; 5+
Ryska za Dzwonem; 5
Bez nazwy; 6c
Bez nazwy; 4
Bez nazwy; 6b
Bez nazwy; 6bb+
Bez nazwy; 7a
Chromosom; 7a







Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Jerzy Opioła, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons