Pierwszą wystawą muzealną w Łowiczu była prywatna ekspozycja zbiorów zgromadzonych przez Władysława Tarczyńskiego pod nazwą "Zbiory Starożytności" w 1905 roku. W 1907 roku zbiory zostały przeniesione do pomieszczeń przekazanych przez Zarząd Straży Ogniowej Ochotniczej dając początek placówce o nazwie "Muzeum Starożytności i Pamiątek Historycznych". Do okresu I Wojny Światowej muzeum posiadało już zbiory liczące 3200 eksponatów etnograficznych i historyczno-artystycznych. Częściowo ocalałe ze zniszczeń wojennych zbiory został przekazane miastu a od 1927 roku udostępniane były jako Muzeum Miejskie im. Władysława Tarczyńskiego. Do czasu wybuchu II Wojny Światowej zbiory były udostępniane w budynku przy Starym Rynku 16. Obecną siedzibą (od połowy lat 50. XX wieku) Instytucji jest budynek wybudowany pod koniec XVII wieku, z przeznaczeniem na seminarium duchowne Księży Misjonarzy według projektu architekta królewskiego - Tylmana z Gameren. Po przeniesieniu seminarium do Warszawy w 1820 roku, budynek był użytkowany przez Szkołę Wydziałową prowadzoną przez księży pijarów oraz Szkołę Nauczycieli Elementarnych. W kolejnych latach budynek pełnił różnorakie funkcje - od więzienia dla powstańców po cerkiew prawosławną. Na elewacji gmachu umieszczono dwie tablice upamiętniające osoby, kształcące się w budynku muzeum: - Józef Chełmoński (okres nauki: 1862–1865) - Stanisław Noakowski (okres nauki: 1884–1886) W zbiorach muzeum znajduje się obecnie kilkanaście tysięcy eksponatów, z czego ponad połowę stanowią muzealia etnograficzne z terenu księstwa łowickiego, znajdują się tu m.in.: - narzędzia rolnicze (radła, pługi, cepy, brony, kopaczki, sierpy), - zdjęcia i modele dotyczące architektury regionu, - elementy dekoracyjne izb księżackich (wycinanki: tasiemki„kodry’, „gwiozdy” i tradycyjne, oraz inne formy dekoracyjne: bukiety papierowe i wełniane, pająki, wydmuszki zdobione papierem), - kolekcja pasiastych ludowych strojów łowickich, - wyroby rzemiosła. Do działu etnograficznego Instytucji należy także skansen w Maurzycach, na który składają się m.in.: tzw. okólnik, czyli zagroda zamknięta z XIX w, chałupa z 2 poł. XVIII oraz budynki gospodarcze.




Opracowano na podstawie wikipedi.
Zdjęcie: Zorro2212 [CC BY-SA 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)]