W XIX przytłaczającą większość ludności wsi stanowili niemieccy ewangelicy i osadnicy olęderscy. W 1894 zatwierdzono plan budowy kościoła. W 1895 położono kamień węgielny. W 1896 dokonano zakupu organów elbląskiej firmy Wittek. W 1898 zakończono pierwszą fazę budowy. Dopiero później dobudowano wieżę, którą po jakimś czasie podwyższono. Bryłę uzupełniono później o kruchtę po lewej stronie głównego wejścia. Obiekt posiadał dzwony. Na wieży umieszczono tarcze zegarowe, jednak ze względu na wybuch I wojny światowej zegar nie został uruchomiony. Podczas wojny władze dokonały konfiskaty dzwonów kościelnych.

W latach 1904-1905 obok kościoła wybudowano pastorówkę dla pierwszego powołanego w 1903 pastora pomocniczego.

W okresie II Rzeczypospolitej kościół należał do gminy ewangelickiej znajdującej się w strukturach superintendentury (diecezji) toruńskiej Ewangelickiego Kościoła Unijnego. W 1937 parafia liczyła 900 wiernych. Kościół służył ewangelikom do 1945, po czym został ograbiony. W 1948 został przejęty został na potrzeby kultu katolickiego.





Opis skopiowano z wikipedii.