Szczegóły atrakcji
Id Atrakcji:
31093
Wyświetlenia:
250
W kategoriach:
Rynki i place miejskie
Lokalizacja:
Wrocław
Autor
Opis
Plac we Wrocławiu położony w obrębie Starego Miasta, w jego części nazywanej Nowym Miastem.
Tu znajdują się między innymi takie obiekty jak Wzgórze Polskie utworzone w miejscu Bastionu Ceglarskiego oraz zabytkowy budynek Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta. Sam plac ma formę ulicy i urządzonego, przyległego do niej skweru łączącego się z Promenadą Staromiejską.
W miejscu Placu Polskiego znajdowały się fortyfikacje miejskie. W tym czasie południową pierzeję tego obszaru stanowiła zabudowa w postaci szop gospodarczych. Fortyfikacje zostały rozebrane w 1807 r. Wówczas w pobliżu placu urządzono Promenadę Staromiejską, a sam plac uzyskał kształt zbliżony do współczesnego. W 1874 r. odsłonięto w centrum placu Pomnik Zwycięstwa wykonany w latach 1870/1871, zaprojektowany przez A. Langera. Sam plac otrzymał wówczas nazwę placu Cesarzowej Augusty.
Uznaje się, iż ówcześnie plac miał bardzo romantyczny charakter. Łączył w sobie cechy reprezentacyjnego placu miejskiego oraz przylegającej zabudowy o monumentalnej architekturze i publicznym przeznaczeniu. Powstały tu bowiem między innymi następujące obiekty: w 1848 r. Gimnazjum Świętego Ducha, 1867 r. Królewska Szkoła Sztuki i Rzemiosła Artystycznego, obecnie ASP, a także uznawane za malownicze nowe założenie parkowe, w którym umiejscowiono pomnik, urządzenia ogrodowe oraz na wschodzie widokowe Wzgórze Polskie w miejscu Bastionu Ceglarskiego, a całość od północy ograniczona korytem rzeki Odry, wzdłuż którego urządzono bulwar (współcześnie bulwar Xawerego Dunikowskiego).
Ponadto w obszarze tym przebiegała niegdyś ulica Polska - Polnischegasse – co nawiązywało do przewagi w tym rejonie miasta ludności polskiej. Później przemianowana została między innymi na Basteigasse, która to nowa nazwa nawiązywała do pobliskich fortyfikacji. Ulica ta łączyła obecną ulicę Bernardyńską z ulicą Garncarską. Tu także istniała niegdyś Ratusz Nowego Miasta, siedziba korporacji studenckiej Winfridia (Katolische Studenten Verbindung Winfridia), a także budynek Gimnazjum Św. Ducha, które to budynki zostały wyburzone. Ulicę zlikwidowano w 1964 r. w związku z budową szkoły, a jej reliktem pozostaje zabudowa południowej pierzei placu Polskiego.
Do placu Polskiego przypisana jest ulica o długości 100 m. Ma ona status drogi gminnej. Łączy się ona z ulicą Garncarską na wschodzie i ulicą Frycza Andrzeja Modrzewskiego na zachodzie.
Na północy przepływa rzeka Odra, jej ramię stanowiące główne koryto rzeki, na odcinku nazywanym Odrą Górną. Tu przebiega końcowy odcinek Promenady Staromiejskiej biegnący nabrzeżem o charakterze parkowym, tj. wzdłuż bulwaru Xawerego Dunikowskiego.
Zabudowa placu Polskiego ograniczona jest do pierzei południowej stanowiącej część zabudowy kwartału okalanego ulicami placu, ulicy Garncarskiej, Andrzej Frycza Modrzewskiego i Jana Ewangelisty Purkyniego. Tu znajduje się między innymi zabytkowy budynek użytkowany obecnie przez Akademię Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu (dawniej Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Pięknych - PWSSP). Za kwartałem tym przebiega ulica Jana Ewangelisty Purkyniego, a dalej rozciąga się Park Juliusza Słowackiego z budynkiem rotundy, w której ma swoją siedzibę Panorama Racławicka. Na wschodzie położone jest widokowe Wzgórze Polskie, utworzone na bazie pozostałości dawnego Bastionu Ceglarskiego, za którym leżą: Zatoka Gondol i dalej Muzeum Narodowe. Na północy rozciąga się założenie parkowe wraz z bulwarem i promenadą, a na zachodzie przebiega ulica Andrzej Frycza Modrzewskiego. Za nią znajduje się powojenna zabudowa czterech mieszkalnych budynków punkowych i teren szkolny.
W obszarze placu znajduje się skwer na którym widoczne są ślady nieistniejącego pomnika Zwycięstwa. Pozostał natomiast dawny szalet w sąsiedztwie Wzgórza Polskiego (przy skrzyżowaniu z ulicą Garncarską).
Na skwerze znajdują się także pomniki i rzeźby, w tym między innymi:
Pomnik Pomordowanych na Kresach Wschodnich przez UON/UPA
Głowa robotnika, pomnik z 1946 r. autorstwa Xawerego Dunikowskiego (początkowo rzeźba stała przed Pawilonem Czterech Kopuł, gdyż przygotowywana była na Wystawę Ziem Odzyskanych), w 1982 roku rzeźbę odtworzono i ustawiono przy Akademii Sztuk Pięknych
Pomnik Wojciecha Marcinkowskiego
i inne rzeźby plenerowe.
W pobliżu, na promenadzie w ramach Bulwaru Xawerego Dunikowskiego znajduje Pomnik artystów poszkodowanych w powodzi 1997 r. z 2007 r., tzw. pomnik zalanych artystów, w postaci głazu z tablicą.
Plac położony jest w obszarze Starego Miasta. Obszar ten objęty jest ochroną jako zespół urbanistyczny z XIII-XIX wieku, co znalazło zostało usankcjonowane wpisem do rejestru zabytków pod nr. rej. A/1580/212 z 12.05.1967 r.. Inną formą ochrony tych obszarów jest ustanowienie historycznego centrum miasta, w nieco szerszym obszarowo zakresie niż wyżej wskazany zespół urbanistyczny, jako pomnik historii.
Bezpośrednio przy placu położone są dwa obiekty zabytkowe. Są to:
dawny Bastion Ceglarski, obecnie „Wzgórze Polskie”, z XVI-XVIII wieku, wpisany pod nr. rej. A/5260/210 z 30.12.1970 r., oraz
budynek PWSSP, a obecnie ASP, również pierwotnie przeznaczony dla Państwowej Akademii Sztuki i Rzemiosła Artystycznego, z lat 1866-67, i 1905, wpisany pod nr. rej. A/2364/437/Wm z 29.12.1986 r.
Gminna i wojewódzka ewidencja wymienia także dwa kolejne budynki położone przy placu, oznaczone jako budynek I i II.
W najbliższym otoczeniu znajdują się także inne obiekty uznane za zabytki. Są to:
zespół budynków Panoramy Racławickiej z otoczeniem (teren wraz z drzewostanem) z lat 1970-85, wpisany pod nr. rej. A/2281/464/Wm z 25.11.1991 r., obejmujący: rotundę i budynek administracyjno-techniczny,
Park Juliusza Słowackiego,
gmach Muzeum Narodowego, z lat 1883-86, wpisany pod nr. rej. A/5258/325/Wm z 24.07.1976 r.
Hala Targowa, z 1908 r., wpisana pod nr. rej. A/2659/401/Wm z 13.04.1979 r.
zespół klasztorny bernardynów, obecnie Muzeum Architektury:
kościół pod wezwaniem świętego Bernarda, wpisany pod nr. rej. A/1298/16 z 28.11.1947 r. i z 23.10.1961 r.
klasztor, pisany pod nr. rej. A/1299/17 z 8.11.1958 r. i z 23.10.1961 r.
Gminna i wojewódzka ewidencja wymienia także budynki położone w kwartale zabudowy przylegającym do placu przy ulicy Andrzeja Frycza-Modrzewskiego 15 i 17 wraz z oficyną.
Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Joee, CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons
W miejscu Placu Polskiego znajdowały się fortyfikacje miejskie. W tym czasie południową pierzeję tego obszaru stanowiła zabudowa w postaci szop gospodarczych. Fortyfikacje zostały rozebrane w 1807 r. Wówczas w pobliżu placu urządzono Promenadę Staromiejską, a sam plac uzyskał kształt zbliżony do współczesnego. W 1874 r. odsłonięto w centrum placu Pomnik Zwycięstwa wykonany w latach 1870/1871, zaprojektowany przez A. Langera. Sam plac otrzymał wówczas nazwę placu Cesarzowej Augusty.
Uznaje się, iż ówcześnie plac miał bardzo romantyczny charakter. Łączył w sobie cechy reprezentacyjnego placu miejskiego oraz przylegającej zabudowy o monumentalnej architekturze i publicznym przeznaczeniu. Powstały tu bowiem między innymi następujące obiekty: w 1848 r. Gimnazjum Świętego Ducha, 1867 r. Królewska Szkoła Sztuki i Rzemiosła Artystycznego, obecnie ASP, a także uznawane za malownicze nowe założenie parkowe, w którym umiejscowiono pomnik, urządzenia ogrodowe oraz na wschodzie widokowe Wzgórze Polskie w miejscu Bastionu Ceglarskiego, a całość od północy ograniczona korytem rzeki Odry, wzdłuż którego urządzono bulwar (współcześnie bulwar Xawerego Dunikowskiego).
Ponadto w obszarze tym przebiegała niegdyś ulica Polska - Polnischegasse – co nawiązywało do przewagi w tym rejonie miasta ludności polskiej. Później przemianowana została między innymi na Basteigasse, która to nowa nazwa nawiązywała do pobliskich fortyfikacji. Ulica ta łączyła obecną ulicę Bernardyńską z ulicą Garncarską. Tu także istniała niegdyś Ratusz Nowego Miasta, siedziba korporacji studenckiej Winfridia (Katolische Studenten Verbindung Winfridia), a także budynek Gimnazjum Św. Ducha, które to budynki zostały wyburzone. Ulicę zlikwidowano w 1964 r. w związku z budową szkoły, a jej reliktem pozostaje zabudowa południowej pierzei placu Polskiego.
Do placu Polskiego przypisana jest ulica o długości 100 m. Ma ona status drogi gminnej. Łączy się ona z ulicą Garncarską na wschodzie i ulicą Frycza Andrzeja Modrzewskiego na zachodzie.
Na północy przepływa rzeka Odra, jej ramię stanowiące główne koryto rzeki, na odcinku nazywanym Odrą Górną. Tu przebiega końcowy odcinek Promenady Staromiejskiej biegnący nabrzeżem o charakterze parkowym, tj. wzdłuż bulwaru Xawerego Dunikowskiego.
Zabudowa placu Polskiego ograniczona jest do pierzei południowej stanowiącej część zabudowy kwartału okalanego ulicami placu, ulicy Garncarskiej, Andrzej Frycza Modrzewskiego i Jana Ewangelisty Purkyniego. Tu znajduje się między innymi zabytkowy budynek użytkowany obecnie przez Akademię Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu (dawniej Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Pięknych - PWSSP). Za kwartałem tym przebiega ulica Jana Ewangelisty Purkyniego, a dalej rozciąga się Park Juliusza Słowackiego z budynkiem rotundy, w której ma swoją siedzibę Panorama Racławicka. Na wschodzie położone jest widokowe Wzgórze Polskie, utworzone na bazie pozostałości dawnego Bastionu Ceglarskiego, za którym leżą: Zatoka Gondol i dalej Muzeum Narodowe. Na północy rozciąga się założenie parkowe wraz z bulwarem i promenadą, a na zachodzie przebiega ulica Andrzej Frycza Modrzewskiego. Za nią znajduje się powojenna zabudowa czterech mieszkalnych budynków punkowych i teren szkolny.
W obszarze placu znajduje się skwer na którym widoczne są ślady nieistniejącego pomnika Zwycięstwa. Pozostał natomiast dawny szalet w sąsiedztwie Wzgórza Polskiego (przy skrzyżowaniu z ulicą Garncarską).
Na skwerze znajdują się także pomniki i rzeźby, w tym między innymi:
Pomnik Pomordowanych na Kresach Wschodnich przez UON/UPA
Głowa robotnika, pomnik z 1946 r. autorstwa Xawerego Dunikowskiego (początkowo rzeźba stała przed Pawilonem Czterech Kopuł, gdyż przygotowywana była na Wystawę Ziem Odzyskanych), w 1982 roku rzeźbę odtworzono i ustawiono przy Akademii Sztuk Pięknych
Pomnik Wojciecha Marcinkowskiego
i inne rzeźby plenerowe.
W pobliżu, na promenadzie w ramach Bulwaru Xawerego Dunikowskiego znajduje Pomnik artystów poszkodowanych w powodzi 1997 r. z 2007 r., tzw. pomnik zalanych artystów, w postaci głazu z tablicą.
Plac położony jest w obszarze Starego Miasta. Obszar ten objęty jest ochroną jako zespół urbanistyczny z XIII-XIX wieku, co znalazło zostało usankcjonowane wpisem do rejestru zabytków pod nr. rej. A/1580/212 z 12.05.1967 r.. Inną formą ochrony tych obszarów jest ustanowienie historycznego centrum miasta, w nieco szerszym obszarowo zakresie niż wyżej wskazany zespół urbanistyczny, jako pomnik historii.
Bezpośrednio przy placu położone są dwa obiekty zabytkowe. Są to:
dawny Bastion Ceglarski, obecnie „Wzgórze Polskie”, z XVI-XVIII wieku, wpisany pod nr. rej. A/5260/210 z 30.12.1970 r., oraz
budynek PWSSP, a obecnie ASP, również pierwotnie przeznaczony dla Państwowej Akademii Sztuki i Rzemiosła Artystycznego, z lat 1866-67, i 1905, wpisany pod nr. rej. A/2364/437/Wm z 29.12.1986 r.
Gminna i wojewódzka ewidencja wymienia także dwa kolejne budynki położone przy placu, oznaczone jako budynek I i II.
W najbliższym otoczeniu znajdują się także inne obiekty uznane za zabytki. Są to:
zespół budynków Panoramy Racławickiej z otoczeniem (teren wraz z drzewostanem) z lat 1970-85, wpisany pod nr. rej. A/2281/464/Wm z 25.11.1991 r., obejmujący: rotundę i budynek administracyjno-techniczny,
Park Juliusza Słowackiego,
gmach Muzeum Narodowego, z lat 1883-86, wpisany pod nr. rej. A/5258/325/Wm z 24.07.1976 r.
Hala Targowa, z 1908 r., wpisana pod nr. rej. A/2659/401/Wm z 13.04.1979 r.
zespół klasztorny bernardynów, obecnie Muzeum Architektury:
kościół pod wezwaniem świętego Bernarda, wpisany pod nr. rej. A/1298/16 z 28.11.1947 r. i z 23.10.1961 r.
klasztor, pisany pod nr. rej. A/1299/17 z 8.11.1958 r. i z 23.10.1961 r.
Gminna i wojewódzka ewidencja wymienia także budynki położone w kwartale zabudowy przylegającym do placu przy ulicy Andrzeja Frycza-Modrzewskiego 15 i 17 wraz z oficyną.
Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Joee, CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons
Lokalizacja
Wrocław, dolnośląskie
Plac Polski
Plac Polski