Nazwę swą wywodzi od dolnośląskiego miasta Świdnicy, skąd pierwotnie sprowadzano do niej jęczmienne piwo. Na mocy przywileju nadanego przez Henryka IV Probusa, piwa warzone poza Wrocławiem wolno było podawać jedynie w pozostających pod kontrolą rady miasta piwnicach ratuszowych. Zachowały się rachunki z roku 1332, w których zapisano fakt sprowadzania piwa świdnickiego. Wejście do piwnicy znajduje się od południowej strony budynku Starego Ratusza.

Piwnica wielokrotnie była rozbudowywana aż do ostatniej ćwierci XV wieku, kiedy osiągnęła w przybliżeniu swój ostateczny kształt. Później jeszcze, w 1519 roku, przedsionek piwnicy połączono tunelem do przetaczania beczek z nowo utworzonym browarem znajdującego się naprzeciwko piwnicy, w kamienicy w południowej pierzei Rynku (w kamienicy „Pod Złotym Dzbanem”).

Według kroniki z 1731 roku, zakazane były w piwnicy m.in.: gra w karty, palenie tytoniu i przeklinanie. Tylko dwa razy w tygodniu – we wtorki i w piątki – pozwalano na grę orkiestry, gościom na muzykowanie nie pozwalano. Nie podawano napojów przed wpłaceniem przez gościa kaucji odpowiedniej wysokości, a w razie stłuczenia naczynia gość zobowiązany był za szkodę zapłacić, co przypominano mu przez trzykrotne uderzenie w tzw. „dzwonek bałwana”. We wnęce przy schodach prowadzących do piwnicy swoje stałe miejsce miały sprzedawczynie solnych bułeczek i kiełbasek z musztardą, przy czym zatrudniający je piekarze korzystali z tego miejsca bezpłatnie.

Jednym z symboli piwnicy stała się handlarka Amalie Renner.

Przez niemal wszystkie lata swojej historii obiekt pełnił funkcję restauracji. Poważniejsze remonty piwnica przeszła w roku 1904, kiedy część pomieszczeń przekształcono na zaplecze kuchenne oraz zainstalowano oświetlenie elektryczne. Następny duży remont piwnica przeszła w 1936 roku. Według danych sprzed 1939 roku, piwnica mogła pomieścić 700 gości, których obsługiwało 110 osób, w tym 8 kucharzy i 45 kelnerów. Działania wojenne nie spowodowały znaczniejszych uszkodzeń, choć jej wyposażenie podzieliło los innych obiektów publicznych w mieście, ulegając w znacznym stopniu dewastacji i grabieży. Przez 15 lat po wojnie piwnica nie była wykorzystywana, dopiero po remoncie w 1960 roku część jej pomieszczeń przeznaczono na klub młodzieżowy, salę kinową, salę bilardową i różnorodne wystawy. Pod koniec XX stulecia obiekt poddano gruntownej renowacji, przywracając piwnicy pierwotną funkcję. Podczas tych robót konieczne okazało się też usuwanie skutków powodzi tysiąclecia w 1997 roku, której wody przeniknęły do podziemi Starego Ratusza. Musiano osuszyć ściany i wymienić wszystkie instalacje. Po tej przebudowie pomieszczenia piwnicy zajmują prawie 1700 m², z czego około 900 m² zajmuje dziewięć sal konsumpcyjnych.

Piwnica Świdnicka bywa często mylona (głównie przez turystów zagranicznych) z Browarem Spiż znajdującym się w piwnicach Nowego Ratusza.

Restauracja została zamknięta 29 grudnia 2017 roku. Otwarto ją 2 lipca 2022 roku.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Klearchos Kapoutsis from Santorini, Greece, CC BY 2.0 , via Wikimedia Commons