Kamienica ma średniowieczny rodowód i była modernizowana w okresie renesansowym. W 1726 właścicielem budynku był sędzia pokoju Ernst Leopold von Pein; zmarł 9 grudnia 1726. Jego spadkobiercy, 2 kwietnia 1727 roku sprzedali posesję wraz z domem tylnym znajdującym się przy ul. Psie Budy 19, Heinrichowi Wilhelmowi von Herford. Po jego zakupie nowy właściciel przeprowadził gruntowną przebudowę. Trzykondygnacyjna, czteroosiowa kamienica otrzymała dwustrefowy szczyt: pierwsza była czteroosiowa, jednokondygnacyjna zakończona gzymsem a strefa druga była dwukondygnacyjna, jednoosiowa w kształcie aedicuły otoczonej przez wolutowe spływy i zakończona trójkątnym tympanonem wspartym na toskańskich pilastrach. Fasadę budynku ozdabiała dekoracja sztukatorska o motywach cęgowych. Stopy wewnątrz budynku również wyróżniały się bogatą sztukaterią podobną do tej wykonanej na stropach kamienicy Pod Złotym Słońcem (prawdopodobnie był to ten sam wykonawca). W tym samym okresie wykonano drewnianą obudowę galerii od strony dziedzińca przy południowej granicy posesji zapewniająca komunikacje między kondygnacjami. Na pierwszym piętrze zachowały się barokowe skrzydła drzwiowe osadzone w późniejszym ościeżu z eklektyczną dekoracją w zwieńczeniu. Około roku 1736 budynek stał się własnością rodziny von Bermuth. Od strony południowej znajdowało się wejście do pasażu "Riembergshof" którego wylot znajdował się na ul. k. Szajnochy.

Podczas działań wojennych budynek uległ zniszczeniu i wypaleniu. ściana frontowa została rozebrana i w 1947 roku kamienicę odbudowano ale już nie odtworzono sztulaterskiej dekoracji fasady i wnętrza. W kamienicy od października 2010 r znajduje się "Galeria Sztuki Socato", która zajęła miejsce dawnej Galerii Na Solnym otwartej tu w 1978 i prowadzonej przez Dorotę Wrzesińską.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Sławomir Milejski, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons