Zbudowano go ok. 1853 jako ewangelicki. Był jednonawowy, bezwieżowy, z prezbiterium. Mieścił się na piętrze budynku przy Żabiej Ścieżce i stanowił część wielkiego kompleksu ewangelicko-luterańskiego szpitala diakonisek "Bethanien". Ok. 1870 dobudowano prezbiterium. Spalony w 1915 i od razu rozbudowany. Po I wojnie zawieszono sygnaturkę. Po II wojnie światowej opuszczony popadał w ruinę. W l. 70 XX w. zaginęła sygnaturka. W 1991 doszło do zawalenia się dachu nad nawą. Od tamtej pory w stanie całkowitej ruiny.






Opis skopiowano z wikipedii.