Początkowo kościół nosił wezwanie św. Jakuba i zbudowany był w stylu romańskim. Jeszcze podczas budowy krypta pod świątynią stała się miejscem pochówku jej fundatora - Henryka Pobożnego, który zginął w 1241 roku w Bitwie pod Legnicą. W wiekach XIV i XV poddany poważnej przebudowie i rozbudowie. W tym czasie powstała główna nawa kościoła o długości 77,5 metra i wysokości 23 metry w przeważającym stylu gotyckim.

W latach 1662-1674 kościół otrzymał bogate wyposażenie barokowe m.in, nowy ołtarz. W latach 1723-27 przy południowej elewacji wzniesiono kaplicę Najświętszego Sakramentu.

W ostatnich dniach II Wojny Światowej kościół uległ poważnym obrażeniom, m.in. zawaliła się wieża a wraz z nią część ściany bocznej i część sklepień. Odbudowa trwała ponad 40 lat. Została rozpoczęta w 1947 roku i zakończona w 1991 roku. Odbudowany kościół przez pewien czas służył jako garnizonowy, w zastępstwie odbudowywanego po pożarze kościoła św. Elżbiety.





Opracowano na podstawie wikipedii.