Muzeum zostało powołane w 1992 roku, w wyniku przekształcenia Oddziału Zbiorów Muzealnych Archiwum Uniwersytetu Wrocławskiego w samodzielną jednostkę.
Muzeum mieści się w głównym budynku Uniwersytetu - barokowym gmachu usytuowanym nad brzegiem Odry. Jego architektoniczna sylwetka zaliczana jest do najcenniejszych barokowych zabytków w Polsce i Europie Środkowo-Wschodniej.
Muzeum ma charakter historyczny, a jego zbiory dotyczą głównie dziejów Uniwersytetu od XV wieku od współczesności. Najstarsze zbiory opatrzone są jeszcze metryką Akademii Leopoldyńskiej.

W skład Muzeum wchodzą zabytkowe sale:
1. Aula Leopoldyńska - największa sala gmachu, jedyne w Polsce tak dobrze zachowane wnętrze barokowe z pełnym wystrojem,
2. Oratorium Marianum - równie bogate wystrojem. Powstało w latach 1728-1741 jako kaplica zakonna. Po powołaniu Uniwersytetu w 1811 roku zamienione na Salę Muzyczną
3. Wieża Matematyczna - urządzona w 1791 roku jako Obserwatorium Astronomiczne. W wieży znajduje się taras widokowy na wysokości 42 metrów.
4. Trzy sale ekspozycyjne: Sala im. Stefana Banacha, Sala im. Romana Longchamps de Bérier i Sala Pod Filarem.




Opracowano na postawie wikipedii.
Zdjęcie: Tulbanov [CC BY (https://creativecommons.org/licenses/by/3.0)]