Murowana kamienica z rodowodem średniowiecznym z zachowaną, najstarszą XVI-wieczną elewacją wśród wszystkich kamienicy przy ulicy Psie Budy. Posiada nieregularne osie elewacji: na I piętrze jest trzyosiowa, na II dwuosiowa. Na parterze, z lewej strony znajduje się neorenesansowy portal z piaskowca, zamknięty pełnym łukiem z kanelowanymi pilastrami podtrzymującymi tryglifowe belkowanie z datą 1568.

Pierwszą i drugą kondygnacje oddziela gzyms. Powyżej znajdują się jedynie podokienne gzymsy a okna otoczone są kamiennymi opaskami. Nad drugą kondygnacją znajduje się gotycko-neorenesansowy szczyt dwustrefowy. Jest to jedyny zachowany tego typu szczyt we Wrocławiu. W tylnej części budynku zachował się prostokątny, neorenesansowy portal z nadświetlem.

Kamienica została niemal całkowicie zniszczona w 1945 roku. Zachowała się jedynie frontowa ściana. Odbudowano ją w latach 1958-1961 według projektu Stanisława Koziczuka.

W 1961 roku obiekt wpisano do rejestru zabytków.




Zdjęcie: Stefan Didam - Schmallenberg, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons