Podzielona była na dwie części: salę modlitewną i szkółkę talmudyczną. Podczas II wojny światowej hitlerowcy zdewastowali budynek, który po jej zakończeniu przez wiele lat stał opuszczony.

W latach 80. XX wieku budynek poddano gruntownemu remontowi. W 1983 roku przejęło go Muzeum Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego, które urządziło w nim pokoje administracji, pracownie naukowe muzeum, a także salę do wystaw czasowych. Obecnie wnętrze składa się z kilku niewielkich pomieszczeń na parterze oraz na poddaszu. Do budynku prowadzą dwa wejścia: od północy i od południa.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Bazie, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons