Pałac w Warcie Bolesławieckiej został wzniesiony w 1540 roku przez Hansa von Zedlitza. Po wybudowaniu dworu von Zedlitzowie sprzedają go wraz z wsią rodzinie von Glaubitz. Dobra w krótkim czasie miały różnych właścicieli, byli to kolejno: Hans von Glaubitz, Hans von Stiebitz i Christoph von Sommerfeld. Na przełomie XVI i XVII wieku dwór powiększono o północne skrzydło, o czym świadczy data 1612 na sygnaturce.

Po śmierci kolejnego właściciela majątku z rodziny von Sommerfeld – Abrahama, wdowa po nim Barbara z domu von Reibnitz została jedyną dziedziczką. Ponownie wyszła za mąż za Otto barona von Hohberg auf Buchwald, który z kolei po śmierci żony stał się następnym dziedzicem.

W 1663 r. baron ożenił się po raz drugi, a jego wybranką została Sophie Hedwig von Schellendorf. Z tego małżeństwa narodziła się córka, Helena Sophia Magdalena, która w 1683 r. poślubiła wicekanclerza Królestwa Czech i starostę legnicko-głogowskiego Hansa Wolfganga Wenzela von Frankenberg.

Za czasów, gdy właścicielami była rodzina von Frankenberg dokonano kilku przebudów. W II poł. XVIII w. przebudowane zostały wnętrza pałacu. W 1899 r. przeprowadzono renowację, która zatarła wiele cech stylowych, m.in. powiększono okna dużej sali na piętrze skrzydła południowego oraz na piętrze zachodniej elewacji. Na przełomie lat 1913-1914 na stare sgraffita nałożono nowe. W 1918 roku zrekonstruowano dekoracje sgraffitowe. Do końca II wojny światowej właścicielami dóbr była rodzina hrabiów von Hacke.

Po przejściu frontu w 1945 pałac był systematycznie niszczony i szabrowany. Do lat 70. był częściowo użytkowany przez PGR. Opuszczony po 1989 popadł w ruinę. Po likwidacji PGR-u w 1993 AWRSP ogłosiła przetarg na dzierżawę gospodarstwa, który wygrał rolnik Stanisław Kuduk. W 2006 stał się on właścicielem obiektu. Uporządkował zaniedbany folwark i urządził w nim prężnie działające gospodarstwo rolne a następnie rozpoczął odbudowę pozbawionego stropów i dachu dworu.


Pałac jest dwukondygnacyjną, trzyskrzydłową budowlą wzniesioną głównie z kamienia łamanego, na planie litery U i nakrytą dachami dwuspadowymi. Budynek otacza fosa z wodą i z kamiennym mostem. Pałac wieńczą ozdobne wolutowe renesansowe szczyty. Na elewacjach widnieją pozostałości dekoracji sgraffitowej z XVI i XIX wieku. Wewnątrz obiektu znajduje się renesansowy portal.

Pałac jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzą jeszcze: park krajobrazowy w stylu angielskim ze stawami, aleją dębową i starymi grabami; ruiny zamku z XV wieku; dwie oficyny pałacowe z XVI wieku; trzy budynki gospodarcze, trzy stodoły i obora z XVI wieku.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. ZeroJeden, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons