Kamienica stanowi część kompleksu budowli wzniesionych z częściowym wykorzystaniem murów Pałacu Kazanowskich. Wśród zabudowań ulicy Bednarskiej kamienica wyróżnia się monumentalną fasadą o trzech kondygnacjach nawiązującą do wczesnorenesansowych pałaców florenckich. Parter budynku wypełnia rustyka, obydwa piętra są gładko tynkowane. Kondygnacje oddzielone są gzymsami. W dachu wygospodarowano pomieszczenia użytkowe, wskutek czego pojawił się rząd dziesięciu lukarn. Kamienica przetrwała II wojnę światową i powstanie warszawskie bez większych uszkodzeń.