Pierwszą zabudową działki na której znajduje się kamienica były budynki gospodarcze powiązane z kamienicą przy Rynku Starego Miasta 2, wzniesioną około 1450 roku. Posesja należała do rodziny Bornbachów. Wśród budynków gospodarczych znajdował się późnogotycki budynek, pełniący funkcję spichlerza. Przypuszcza się, ze w 1626 roku spichlerz przebudowano na kamienicę mieszkalną
Po 1752 roku kamienica została częściowo rozebrana i odbudowana dla Jana Ciecierskiego, regensa konwiktu Collegium Nobilium. Z tego okresu pochodzi elewacja od strony ulicy Brzozowej oraz trzecie, dobudowane piętro.

W 1944 roku kamienica została spalona, zachowały się jednak jej mury magistralne wzdłuż ulic Brzozowej i Celnej.

Kamienicę odbudowano w latach 1956-1961. Wnętrza kamienicy zaprojektowano na nowo, zachowując jednak szesnastowieczne fundamenty, zachowane mury magistralne oraz nakryte kolebkowymi sklepieniami zachowane piwnice z XVII I XVIII wieku. W bocznej elewacji na wysokości II piętra wyeksponowano wewnętrzne lico bocznej ściany Bramy Gnojnej z końca XIV wieku, wraz ze śladami spływu sklepienia wnętrza bramy.





Zdjęcia: Jolanta Dyr, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons