Świątynia jest charakterystyczna dla zachodniołemkowskiego budownictwa cerkiewnego. Posiada konstrukcję zrębową, dolne części połaci dachowych załamane są uskokami. Ściany zewnętrzne pokryte gontem. Zarówno hełm wieży jak i dachy zakończone wieżyczkami posiadają ślepe latarnie zwieńczone kutymi, żelaznymi krzyżami. Wewnątrz polichromie z lat 1904–1905 (na stropie m.in. przedstawienia Ducha Świętego i Opieki Matki Bożej). Świątynia posiada 3 ołtarze (główny z baldachimem) oraz bogate zdobienia ścian wewnętrznych (pilastry, półkolumny). Wyposażenie cerkiewne pochodzi z XVIII–XIX w.

Na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 2009 o uregulowaniu stanu prawnego niektórych nieruchomości pozostających we władaniu Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego świątynia została przekazana Kościołowi Prawosławnemu.

Cerkiew wpisano do rejestru zabytków 25 czerwca 1987 pod nr 510.

Świątynia leży na szlaku architektury drewnianej w Województwie Małopolskim.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Henryk Bielamowicz, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons