Pierwotnie zamek miał formę czworobocznej wieży otoczonej dwiema fosami i dwoma wałami. W wieży urzędował wyznaczony przez biskupa zarządca, ściągający podatki i dbający o bezpieczeństwo. Jeszcze w XIII wieku do wieży dobudowano czworobok murów (stojący w zachodniej części istniejącej zabudowy), tworzący niewielki dziedziniec. Zamek pozostał w posiadaniu biskupów wrocławskich do 1443 roku, po czym przeszedł we władanie księcia Bolka V. W 1524 roku jako ruina został sprzedany Mikołajowi Dluhomilowi.

W 1580 roku ukończono dużą przebudowę zamku w stylu renesansowym. W 1609 roku właścicielem został Mikołaj Kochticki. W 1676 roku zamek przejmuje rodzina Praschma.

Po 1729 roku właścicielem zamku został Henryk Sobek i do najstarszego zachodniego skrzydła dobudował od wschodu i południa zabudowania w kształcie litery L. Całość założenia nabrała cech barokowej rezydencji pałacowej.

Ostatnimi właścicielami zamku (od 1838 roku) była rodzina książęca Hohenlohe, których potomkowie dalej żyją w Niemczech. Kres zamku nadszedł w styczniu 1945 roku, podczas zdobywania miasta przez Armię Czerwoną. Zamek wraz z dużą częścią miasta został spalony i zniszczony. Do dnia dzisiejszego pozostały resztki ścian z fragmentami zdobień. W ostatnich latach zabezpieczono mury oraz wybudowano drewniane schody i platformę widokową na poziomie zamkowego piętra. Pod zamkiem znajdują się piwnice.

W 1964 roku zamek wpisano do rejestru zabytków.






Zdjęcia: Szymon439, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons