Leży w zachodnim, golęcińskim klinie zieleni. Powierzchnia zwierciadła wody według różnych źródeł wynosi od 285,0 ha przez 288,1 ha do 310,0 ha. Zwierciadło wody położone jest na wysokości 72,0 m n.p.m. lub 71,9 m n.p.m. Średnia głębokość jeziora wynosi wg różnych źródeł od 10,1 m przez 10,8 m do 11,0 m, natomiast głębokość maksymalna od 34,1 m przez 36,0 m do 37,6 m. Linia brzegowa wynosi ponad 12 km.

Roślinność łąk podwodnych jest najsilniej rozwinięta na płytszym brzegu wschodnim, gdzie prawie wzdłuż całego wybrzeża rozpościera się kobierzec ramienic. Następnie pojawiają się rdestnice, moczarka i najgłębiej rzęsa trójrowkowa. W formacji ścisłej roślinność podwodna schodzi do głębokości około 5-6 metrów, choć pojedyncze rzęsy znaleziono nawet na głębokości 9 metrów (1932 rok).

Jest znanym w kraju ośrodkiem sportów wodnych - żeglarskiego i bojerowego. Jedno strzeżone kąpielisko - w Krzyżownikach, liczne ośrodki wypoczynkowe. Co roku na Jeziorze Kierskim odbywają się zawody Wpław przez Kiekrz. W 1984 odbyły się tu pierwsze w Polsce zawody triathlonowe.


W 1927 Julian Rzóska z PTPN przeprowadził badania limnologiczne akwenu. Obejmowały one termikę, budżet tlenowy, przeźroczystość, faunę i plankton. Zbiornik, jako jezioro eutroficzne, zaliczono wtedy do typu Plumosus-Bathophilus, według klasyfikacji Thienemanna-Lundbecka.

W latach 1928-1929 J. Jakubisiakowa podczas badań chruścików w jeziorze, znalazła 34 ich gatunki, z których trzy były nowe dla Polski: Leptocerus tineiformis, Ceraclea annulicornis i Beraea maurus, a dwadzieścia dla Polski zachodniej w jej ówczesnych granicach. Przeprowadzono także badania porównawcze w zakresie podobieństwa zespołów larwalnych chruścików z Jeziorem Wigry.

W. Krach, w tych samych latach, przebadał faunę chrząszczy wodnych jeziora i wód przyległych. Stwierdzono występowanie 83 gatunków tych owadów oraz 4 ich odmian. Pierwszy raz w okolicach Poznania stwierdzono wtedy występowanie kilkunastu z nich.

W 1911 lokalny rybak Dreczkowski wypatrzył, a następnie wydobył w pobliżu brzegu od strony Psarskiego, uszkodzoną łódź, tzw. dłubankę, wykonaną z jednego pnia dębowego. Przekazał ją nauczycielowi Vorwerkowi, który z kolei podarował znalezisko Muzeum Cesarza Fryderyka w Poznaniu. Długość łodzi wynosiła 3,88 metra, szerokość 60 cm, a wysokość 34 cm. Wewnątrz łodzi umieszczona była gródź. Szczegółowe oględziny wykazały, że pojazd nie został nigdy wykończony i prawdopodobnie nie pływał. Badania dendrochronologiczne wykazały natomiast, że łódź wykonano krótko po 1394.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Michal wr, CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons