Jest to dawna świątynia ewangelicka wzniesiona według projektu i pod nadzorem Christiana Feistesa, inspektora budowlanego zarządu dóbr rodziny Schaffgotschów. W listopadzie 1755 roku, czyli w niewiele ponad rok od rozpoczęcia prac budowlanych, świątynia została poświęcona. W 1759 roku w kościele zostały zamontowane pierwsze organy. Dalsza rozbudowa świątyni prowadzona była w latach 1786–1787, o czym informuje data "1786" wykuta na zworniku nad drzwiami prowadzącymi od strony północnej. Budowla otrzymała dodatkowe wyposażenie takie jak: zawieszony przed ołtarzem głównym wielki lichtarz misternie wykonany z bezbarwnego szkła ołowiowego i ufundowany przez szklarskoporębskich hutników i szlifierzy, który został wykonany pomiędzy 1770 a 1790 rokiem, drewniana chrzcielnica, kazalnica i liczne obrazy. W 1821 roku Carl Anton Mallickh, mistrz budowlany rodziny Schaffgotschów zbudował od strony zachodniej wieżę w stylu klasycystycznym nakrytą barokowym dachem hełmowym z podwójną latarnią. Na wieży zostały zawieszone trzy spiżowe dzwony podarowane w 1826 roku przez króla Prus Fryderyka Wilhelma III, które po raz pierwszy zabrzmiały w noc sylwestrową 1826/1827 roku. W 1859 roku zostały ufundowane nowe organy kupione w dużej części ze skromnych ofiar parafian i zostały zbudowane przez firmę braci Schlag ze Świdnicy.

Organy posiadają 21 regestrów muzycznych: 4 górne, 11 dolnych i 6 pedałów nożnych i zachowały oryginalny stół gry. Organy te działają do dnia dzisiejszego. Po zakończeniu II wojny światowej świątynia zachowała pierwotne wyposażenie wnętrza w stanie nietkniętym i odtąd jest używany przez parafię rzymskokatolicką Bożego Ciała jako kościół filialny.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. InnaIna, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons