Miejsce to od dawna było popularne wśród turystów. W latach 1848–1849 wybudowano tutaj drogę z Piechowic przełomem rzeki Kamiennej do huty „Józefina” i dalej na Halę Szrenicką. Pod koniec wieku w związku z rosnącą liczbą turystów wybudowano dojście ze Szklarskiej Poręby. Wiadomo, że już wówczas przy wodospadzie znajdowało się niewielkie schronisko, nazywane Zackelfallbaude (Zackelfall to niemiecka nazwa wodospadu). Rozbudowano je znacznie w latach 20. XX wieku – kierował nim wówczas Franz Adolph, człowiek zasłużony dla rozwoju sportów zimowych w Karkonoszach. To z jego inicjatywy w pobliżu powstał tor bobslejowy z wyciągiem, który mógł ciągnąć sanki wraz z pasażerem oraz skocznia narciarska na Owczych Skałach. Schronisko posiadało 20 pokoi z 35 łóżkami i uchodziło za dość komfortowe.

Po II wojnie światowej budynek przekazano Wojskom Ochrony Pogranicza i przez jakiś czas służył im jako strażnica. Gdy wyprowadził się z niego WOP, w drugiej połowie lat 50. otwarto w nim ośrodek wypoczynkowy „Kamieńczyk” Prokuratury Wojewódzkiej we Wrocławiu. Jego funkcjonowanie przerwał pożar, który wybuchł podczas remontu w 1984 roku. Całkowicie zrujnowany obiekt rok później przejęło małżeństwo Sieleckich, którzy postanowili ponownie zagospodarować go dla turystów. Początkowo funkcjonowała tu tylko niewielka budka, następnie bufet, aż wreszcie w 1995 roku stanęło nowe schronisko. W 1999 roku dobudowano obok szałas turystyczny. Duży ruch, zwłaszcza pasantów, związany jest z łatwym i krótkim dojściem ze Szklarskiej Poręby oraz usytuowaniem tuż obok uznanej atrakcji turystycznej, jaką jest Wodospad Kamieńczyka.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Karol Szejner, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons