Wzniesienie położone jest w Sudetach Zachodnich, w środkowo-wschodniej części Gór Izerskich, w najwyższej centralnej części Wysokiego Grzbietu Gór Izerskich, między wzniesieniem Złote Jamy po południowo-zachodniej stronie a Izerskimi Garbami po wschodniej stronie, około 2,65 km na południowy zachód od Rozdroża Izerskiego.


Najwyższy szczyt Gór Izerskich. Czasami zaliczana jest do masywu Zielonej Kopy.

Łagodna kopuła zbudowana z granitów, gnejsów i łupków, należących do bloku karkonosko-izerskiego, a ściślej do jego północno-zachodniej części – metamorfiku izerskiego.

Bezleśna (w wyniku klęski ekologicznej lat 80. XX w.)[2]. Partie wierzchołka porośnięte łąkami subalpejskimi z interesującymi gatunkami roślin (arcydzięgiel litwor, gęsiówka Hallera, zawilec narcyzowy).

Szczyt bardzo często pokrywają chmury. Na Wysokiej Kopie długo (do początków maja) utrzymuje się pokrywa śnieżna.





Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Piotr Kuźniar, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons