Celem utworzenia było zachowanie torfowiska wysokiego z naturalnymi zespołami roślinności zielnej i stanowiskiem wierzby lapońskiej – Salix lapponum.

Rezerwat zajmuje powierzchnię 2,84 ha (pierwotnie 3,50 ha). Powierzchnia rezerwatu jest w całości zalesiona. Torfowisko Pierkunowo powstało na miejscu oczka polodowcowego, w wyniku jego zarośnięcia. Zarastanie odbywało się poprzez nasuwanie się roślinności torfowiskowej od brzegów zbiornika wodnego ku jego środkowi. W części środkowej powstało torfowisko wysokie, a na obrzeżach pozostało torfowisko przejściowe.

Na terenie rezerwatu występują dwa zbiorowiska roślinne:

zbiorowisko boru bagiennego – występuje na torfowiskach wysokich. Drzewostan stanowi sosna zwyczajna pochodzenia naturalnego, różnowiekowa. W runie panuje bagno zwyczajne Ledum palustre i wełnianka pochwowata Eriophorum vaginatum. Całe zbiorowisko pokrywa warstwa mchów.
zespół sosnowo-brzozowy lasu bagiennego – występuje na torfowiskach przejściowych i niskich. Drzewostan złożony jest z brzozy omszonej, sosny, olszy czarnej. W runie panują mchy.
Z rzadkich gatunków występują tu: rosiczka okrągłolistna, turzyca bagienna, bażyna czarna i wierzba lapońska.

Na obszarze rezerwatu zabrania się:

koszenia trawy i wypasania zwierząt gospodarskich
polowania i zabijania zwierząt
zbioru ziół leczniczych oraz innych roślin
niszczenia gleby, drzew, krzewów i innych roślin
zanieczyszczania terenu, zakłócania ciszy, wzniecania ognia
pozyskiwania torfu i wykonywania innych czynności gospodarczych
wznoszenia budowli i budowy urządzeń technicznych
przebywania na terenie rezerwatu poza miejscami w tym celu wyznaczonymi przez konserwatora przyrody.





Opis skopiowano z wikipedii
fot. Bernard DUPONT from FRANCE, CC BY-SA 2.0 , via Wikimedia Commons