Głównym projektantem był berliński architekt Paul Kieschke. Po jego śmierci w 1905 roku projekt kontynuował oraz sprawował nadzór nad budową Paul Lehmgrübner. Prace rozpoczęto w 1906 roku na zakupionej za 392 tysiące marek działce o powierzchni 12860 m². Ze względu na ukształtowanie terenu oraz pozostałości po znajdującym się tu poprzednio Forcie Leopolda, właściwe prace budowlane zostały poprzedzone zakrojonymi na szeroką skale pracami ziemnymi obejmującymi m.in. zasypanie fos, wymianę torfowego podłoża, drenaż terenu itp. Budynek został posadowiony na potężnych, betonowych fundamentach sięgających miejscami 11 m poniżej poziomu ulicy. W wyniku trwających niemal 6 lat prac budowlanych powstał kompleks trzech monumentalnych budynków połączonych wspólną, bogato zdobioną, elewacją. Styl budowli nawiązuje do niemieckiego historyzmu, eksponując zwłaszcza elementy północnego renesansu. Kompleks posiada dwa wewnętrzne dziedzińce oraz 2 wieże, z których jedna, o wys. 72 m, zwieńczona jest figurką marynarza . Wiele pomieszczeń w budynku posiada reprezentacyjny charakter i zachowało pierwotne dekoracje (m.in.: hol główny, klatka schodowa, sala konferencyjna).

Budynek został oddany do użytku w 1911 roku. Jego centralną część zajął urząd Rejencji Szczecińskiej. Część południową stanowiło służbowe mieszkanie prezydenta rejencji. W części północnej kompleksu zlokalizowano biura instytucji morskich m.in. Urzędu Morskiego, Agencji Lloyda, Policji Portowej i Urzędu Budownictwa Wodnego.

Koszt inwestycji wyniósł 3.533.270 marek. Całkowita powierzchnia budowli wynosi 19 451 m².

Gmach nie ucierpiał w czasie nalotów na Szczecin w okresie II wojny światowej.

Obecny gmach Urzędu Wojewódzkiego był pierwszą siedzibą polskich władz miejskich z Piotrem Zarembą na czele, który w dniu 30 kwietnia 1945 nakazał wywieszenie na gmachu polskiej flagi.

W 1985 roku gmach Urzędu Wojewódzkiego wpisany został do rejestru zabytków.

W 2011 roku, w związku ze stuleciem istnienia, planuje się udostępnienie gmachu do zwiedzania i wytyczenie na jego terenie atrakcyjnych tras turystycznych obejmujących zarówno podziemia (z niezbadanym, zalanym przez wodę, tunelem biegnącym w kierunku Odry) jak i wieże (tu z kolei będzie można podziwiać zgromadzoną przez Niemców, w niewiadomym celu, kolekcję maszkaronów).

Wnętrzu budynku systematycznie przywraca się wygląd międzywojenny - głównie poprzez odtwarzanie historycznej malatury na ścianach, sklepieniach oraz sztukaterii.


Wieża południowa gmachu Urzędu Wojewódzkiego zwieńczona jest figurą marynarza. Została ona na niej umieszczona ok. 1912 r. czyli w okresie budowy gmachu. W starszych polskich przewodnikach figura była interpretowana jako "średiowieczny kupiec" lub "średniowieczny kupiec-żeglarz". Figura wykonana jest z grubej, tłoczonej blachy. Figura mierzy 225 cm wysokości i waży ok. 160 kg (wewnątrz jest pusta). Marynarz w prawej ręce trzyma kotwicę, zaś w lewej, liczący 360 cm wysokości, stalowy maszt, na którym umieszczony jest wizerunek polskiego orła.

Pierwotnie na maszcie znajdował się pruski orzeł, który został zastąpiony polskim w 1945 lub 1946 r. W połowie lat siedemdziesiątych XX w. figura marynarza zaczęła się odchylać od pionu co zmusiło ówczesne władze do przeprowadzenia jej gruntownej konserwacji. Marynarz został zdjęty z wieży z wykorzystaniem śmigłowca w dniu 25 maja 1975. Podczas oględzin zdjętej figury okazało się że posiada ona 112 przestrzelin, urwaną lewą rękę i zmiażdżoną stopę. Uszkodzenia te powstały najprawdopodobniej w czasie wkraczania, lub tuż po wkroczeniu wojsk radzieckich do Szczecina. Naprawy figury dokonał szczeciński ślusarz Tadeusz Drogosz. 9 września 1975, przy użyciu śmigłowca, podjęto próbę posadowienia odnowionej figury na szczycie wieży. Próba, ze względów technicznych, zakończyła się niepowodzeniem. Kolejną próbę (już udaną) przeprowadzono 4 sierpnia 1976. Po transformacji ustrojowej w 1989 r. wymieniono wizerunek orła na maszcie trzymanym przez marynarza.





Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcia: Kapitel, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons