Willę w latach 1938–39 wybudował Adam Stadnicki, ówczesny właściciel dóbr szczawnickich, dla swojej córki Marii i jej męża Stefana Swieżawskiego. Nazwa willi nawiązuje do jej położenia w zalesionej modrzewiem części parku zdrojowego. Autorem projektu był inż. Stanisław Dziewolski, a pracami budowlanymi kierował Adam Korybut Woroniecki–dyrektor Zakładu Zdrojowego w Szczawnicy w latach 1931 – 1939. Wyposażenie obiektu wykonały stolarnie w Nawojowej, warszawska firma „Jarnuszkiewicz” i zakład „Kumer i Torba” w Rabce.

W okresie okupacji część willi zajęli Niemcy. Na parterze i pierwszym piętrze zakwaterowano najpierw wojskowy szpital polowy, potem kolejno był tu hotel dla Niemców, dzieci z Hitlerjugend i pielęgniarek z Luftwaffe. Drugie piętro zajmowali Swieżawscy. Pensjonat w różnych okresach wojny stanowił schronienie dla polskich arystokratów, krewnych i znajomych właścicieli oraz wysiedleńców i uciekinierów. W willi działał zakonspirowany punkt kontaktowy i przerzutowy dla żołnierzy AK.

Po wojnie upaństwowiony pensjonat przez pewien czas funkcjonował pod zarządem Polskiego Czerwonego Krzyża, a potem jako szpital uzdrowiskowy. W 1998 willa powróciła do przedwojennych właścicieli.

W 2005 obiekt kupił wnuk Adama Stadnickiego Andrzej Mańkowski. Przeprowadził remont generalny i w 2009 otworzył pięciogwiazdkowy hotel o nazwie „Hotel Park Modrzewie”.





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Henryk Bielamowicz, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons