Według głównego przedmiotu ochrony jest to rezerwat kulturowy (PKu) podtypu zabytków (za).
Według głównego typu ekosystemu jest to rezerwat leśny i borowy (EL) podtypu lasów mieszanych nizinnych (lmn).
Według Zarządzenia celem ochrony rezerwatu jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych boru świeżego wraz z cmentarzyskiem kurhanowym użytkowanym w okresie od II do V wieku ery nowożytnej przez ludność tzw. grupy suwalskiej, kultury zachodniobałtyckiej utożsamianej z ludem Jaćwingów. Rezerwat jest w rejestrze zabytków pod nr A-a-5.

Głównym walorem kulturowym są kurhany. Najbardziej charakterystyczną formą grobu był kurhan o zmiennej średnicy 6–21 m, zbudowany z kilku warstw kamieni. Na cmentarzysku występowały zarówno groby ciałopalne, jak i szkieletowe. Największe skupiska kurhanów usytuowane są w centralnej części rezerwatu na osi północ – południe na wyniesieniach terenu. Dziś większość grobów ulega zatarciu. Tylko niektóre z nich osiągają wysokość do 0,5 m i są kuliście obłożone kamieniami. Na części kurhanów porastają drzewa.

Teren rezerwatu położony jest na wyniesieniu i znajduje się na wysokości 183,5 m n.p.m. W drzewostanach gatunkiem panującym jest świerk, z domieszką sosny i dębu. Pod okapem na ok. 20% występuje podrost świerka i dębu. Występuje tu wiele gatunków roślin, jak przylaszczka pospolita, konwalijka dwulistna, sałatnik leśny, poziomka, orlica pospolita, szczawik zajęczy, gajowiec żółty, malina kamionka. Z roślin chronionych występują: lilia złotogłów (Lilium martagon), wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum), konwalia majowa (Convalaria majalis).




Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcie: Przemysław 'Blueshade' Idzkiewicz, CC BY-SA 1.0 , via Wikimedia Commons