Dwór wzniesiony został na początku XIX wieku dla Montléartów – dziedziców majątku w Zakrzowie. Przed 1927 rokiem Zakrzów przejął Karol Lewakowski (1895–1976), syn Zygmunta Lewakowskiego. W okresie okupacji 1939–1945 w zabudowaniach dworskich funkcjonowało niemieckie gospodarstwo rolne, produkujące wódki gatunkowe dla hitlerowskich dygnitarzy. Po 1945 roku majątek został znacjonalizowany. Następnie obiekt służył jako dom wypoczynkowy dla kombatantów i byłych więźniów obozów koncentracyjnych, później funkcjonował w nim ośrodek zdrowia oraz dom dziecka. W latach 80. dwór został przejęty przez Rolniczą Spółdzielnię Produkcyjną „Chełm” ze Stryszowa. Po modernizacji na parterze dworu funkcjonuje restauracja, a na piętrze hotel.

Dwór późnoklasycystyczny, murowany z cegły i kamienia, otynkowany, częściowo podpiwniczony, piętrowy, nakryty dachem naczółkowym z dachówki ceramicznej. W części środkowej fasady – skierowanej na stronę południową – duży trójkątny szczyt z półkolistym świetlikiem w tympanonie. Prawdopodobnie w okresie międzywojennym dobudowano ganek wsparty na czterech kanelowanych filarach podtrzymujących taras ograniczony tralkową balustradą.
Pomieszczenia na parterze są nakryte sklepieniem żaglastym lub stropem drewnianym. W jednej z sal znajduje się drewniany portal zwieńczony puttami podtrzymującymi tarczę monogramową. Na belce stropowej wyryty jest łaciński napis:

„Renovatum + A.D. MCM XXVII Sibi Amicis ET Posterimati” („Odnowiony 1927. Sobie, Przyjaciołom i Przybył


W parku o powierzchni 4,5 ha okalającym dwór widoczne są pozostałości dawnego ogrodu tarasowego. Rosną tam m.in. brzozy, dęby, jawory, jesiony, modrzewie i świerki.





Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Janusz Krzyżek, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons