Został wzniesiony w dwóch etapach. W latach 1280-87 wybudowany został korpus, który zapewne dzielił się na dwie nawy, następnie przed 1332 roku zostało wzniesione prezbiterium. Z tą ostatnią datą łączy się też konsekracja świątyni przez biskupa krakowskiego Jana Grota. W XIV wieku dostawiona została jeszcze kaplica świętej Kingi, została nakryta sklepieniami nawa i chór zakonny. Dalsze prace przy świątyni prowadzone były od początku XVII wieku, przez włoskiego muratora Jana de Simoni, został wzniesiony wtedy m.in. wczesnobarokowy szczyt zachodni. W latach 1617–1620 został wybudowany chór muzyczny. W XVIII wieku została przeprowadzona dalsza barokizacja świątyni, zwłaszcza po pożarze dachów w 1764 roku. W 1779 roku została wzniesiona wieżyczka na sygnaturkę być może według projektu architekta Franciszka Placidiego.

Budowla reprezentuje styl wczesnogotycki, z barokowymi przekształceniami i późnobarokową wieżyczką na sygnaturkę. Świątynia jest murowana, wzniesiona z kamienia i otynkowana. Korpus kościoła jest jednonawowy, pięcioprzęsłowy o trzech przęsłach zachodnich zaadaptowanych na kaplicę na parterze (dawniej w tym miejscu znajdował się kapitularz) i oratorium umieszczone na piętrze. Przy korpusie od strony południowej jest dobudowana kaplica świętej Kingi. Prezbiterium jest jednoprzęsłowe, zamknięte pięciobocznie, z zakrystią od strony północnej. Świątynia na zewnątrz opięta jest szkarpami. Szczyt zachodni w stylu wczesnobarokowym z 1. ćwierci XVII wieku rozczłonkowany jest pilastrami i ujęty w spływy wolutowe i obeliski, charakteryzuje się wnękami na posągi św. Kingi i Bolesława Wstydliwego oraz płaskorzeźbą Trójcy Świętej pośrodku i hierogramem IHS w zakończeniu. Kościół nakrywa dach dwuspadowy z późnobarokową wieżyczką na sygnaturkę, ze zwielokrotnioną latarnią, dobudówki nakrywa dach pulpitowy. Prezbiterium i częściowo kaplica św. Kingi nakrywają sklepienia krzyżowo-żebrowe, spływające na zworniki o motywach maswerkowych, kaplicę od zachodu nakrywają sklepienia krzyżowo-żebrowe podparte jednym filarem. Nawę główną nakrywają sklepienia renesansowe, krzyżowe ze zwornikami rozetowymi i wspornikami o motywach roślinnych. Tęcza jest ostrołukowa. W świątyni można zobaczyć elementy kamieniarki wczesnogotyckiej, maswerki okienne w prezbiterium i nawie oraz trzy portale ostrołukowe. W stylu barokowym powstał marmurowy portal prowadzący do zakrystii, uszaty z XVII wieku, z drzwiami ozdobionymi płycinami o malowanych scenach figuralnych. Kaplica świętej Kingi otwiera się do nawy wielkim oknem w bogatym marmurowym obramieniu w stylu barokowym z 2. połowy XVII wieku z kratą w stylu rokokowym z około 1730 roku. Polichromia umieszczona w prezbiterium, nawie i kaplicy świętej Kingi, o motywach figuralnych i ornamentalnych, w stylu rokokowym z 1779 roku, namalowana przez Feliksa Derysarza, w dużej mierze przemalowana i uzupełniona w 1892 roku. Na północnej ścianie prezbiterium za stallami zachowały się fragmenty polichromii o reminiscencjach romańskich z końca XIII wieku, przedstawiające motywy architektoniczne i zoomorficzne.





Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Henryk Bielamowicz, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons