Świątynia została zbudowana w północno-wschodniej części tej rozrzuconej wsi, na terenach pobagiennych, w 1718 lub 1728 dla protestanckich osadników zasiedlających dolinę Noteci już od 1621.

Jako katolicką, świątynię poświęcono 21 października 1948 (wcześniej należała do ewangelickiej parafii w Gardzku, by w XVIII wieku stać się parafią samodzielną). W 1980 została wymieniona stolarka okienna, a w 1984 obiekt na nowo otynkowano. W 2010 przeprowadzono gruntowną renowację z malowaniem i posadowiono nowy ołtarz główny.

Korpus obiektu jest szchulcowy, a wieża od zachodu z muru pruskiego. Przy boku południowym dobudowana jest kruchta. Dachy kryte blachą: nad korpusem - trójspadowy, na wieży - czterospadowy, a nad dobudówkami - dwuspadowe. Ekspozycja elewacji po wojnie została zmieniona - część kościoła otynkowano, podczas gdy wcześnie konstrukcja była wyeksponowana.

Kościół otacza współczesne ogrodzenie. Pierwotnie świątynia prawdopodobnie była bezwieżowa, a wieżę dostawiono później (części te są od siebie niezależne).

W zachodnim narożniku wydzielona jest po wojnie salka katechetyczna.

Przy kościele znajdują się pozostałości dawnego cmentarza ewangelickiego z licznymi nagrobkami, w tym dużymi grobowcami.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Epolanska81, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons