Kamienicę zbudowano na planie wydłużonego prostokąta, krótszym bokiem zwrócona do rynku. Początkowo dwukondygnacyjna drewniana, z murowaną kondygnacją podziemną. Do dziś zachowały się ceglano-kamienne piwnice o kolebkowym sklepieniu, murowane na glinianej zaprawie. Po pożarze w 1842 roku nadbudowana o jedną kondygnacje. W 2011 roku nadbudowana po raz kolejny uzyskując dwie dodatkowe kondygnacje, w tym użytkowe poddasze doświetlane oknami dachowymi. Nadbudowa została cofnięta w stosunku do lica ściany frontowej i oddzielona jest grubym gzymsem. To rozwiązanie miało na celu zachowanie pierwotnego wyglądu kamienicy.
Fasada od strony rynku zachowana wyglądem i kolorem z XIX wieku. Kamienica ma trójosiowy, trzytraktowy układ z centralnym korytarzem o sklepieniu łukowo-segmentowym prowadzącym do klatki schodowej oraz otwartej galerii przez wszystkie kondygnacje, która przykryta jest przeszklonym świetlikiem. W nadbudowanej attyce znajduje się zegar słoneczny. Nad zegarem napis: "Vita brevis, ars longa - życie krótkie, sztuka długa - według łacińskiej sentencji będące tłumaczeniem greckiej maksymy Hipokratesa, lecz bez jej dalszej wymowy; doświadczenie niebezpieczne okazja ulotna, sąd niełatwy.