Autor
Opis
Zabytkowy, barokowy kościół i zespół poklasztorny wzniesiony w latach 1633-1685.
Kościół ufundował Łukasz Szeliga Niemojowski dla franciszkanów reformatów, których do Poznania sprowadził w roku 1657 bp Wojciech Tolibowski. Autorem projektu był Krzysztof Bonadura Starszy, który kierował również pracami od 1663, funkcję tę po jego śmierci przejęli Jerzy Catenazzi i Krzysztof Bonadura Młodszy. Budowa zakończyła się w 1685.
W latach 1693-1704 kasztelan przemęcki Jakub Piotr Gocłowski ufundował przy Kościele św. Kazimierza klasztor reformatów w Śródce. Pochowany wraz z małżonką Elżbietą z Mycielskich w podziemiach kościoła reformatów. Dawniej w kościele i refektarzu klasztornym znajdowały się jego portrety.
W związku z licznymi podmyciami przez wody gruntowe Góry Kawalerskiej, na której stał kompleks, gwardian Jakub Suwaliński w latach 1749-1752 doprowadził do wzmocnienia północnej ściany świątyni przez skarpy. W 1804 Prusacy dokonali kasaty klasztoru. Zabudowania zmieniono na szpital wojskowy, a od 1805 przez seminarium nauczycielskie. W 1806 kompleks ponownie pełnił rolę szpitala wojskowego, tym razem francuskiego, a od 1809 – polskiego. Następnie ponownie zmieniono go na seminarium nauczycielskie. W 1847 zabudowania przekazano Zakładowi dla Głuchoniemych. W 1931 kościół odnowiono, pod kierownictwem Stanisława Smogulnickiego. Podczas walk w 1945 ucierpiał dach świątyni. Renowacji dokonano w latach 1959-1961. Obecnie w budynkach poklasztornych znajduje się Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Głuchych, zaś kościół należy do parafii Kościoła Polskokatolickiego.
Kościół to jednonawowa, barokowa świątynia, o węższym prezbiterium zamkniętym prostą ścianą. Fasada dzielona sześcioma pilastrami, nad wejściem figura św. Kazimierza zaś w szczycie Oko opatrzności.
Wnętrze utrzymano w jednolitym rokokowym stylu, ściany zdobią zdwojone pilastry. Ołtarz główny zawiera scenę ukrzyżowania z Janem Ewangelistą i Matką Bożą. Poniżej antepedium z płaskorzeźbą przedstawiającą apoteozę św. Kazimierza z XVIII w. W lewym ołtarzu bocznym XVII-wieczne obrazy Matki Boskiej oraz Dysputa dominikanina z reformatą. W prawym natomiast również pochodzący z tego okresu obraz św. Stanisława, oraz współczesna kopia ikony Matki Boskiej Częstochowskiej. Wyposażenie uzupełniają rokokowe konfesjonały oraz ambona.
Klasztor to czteroskrzydłowy budynek, na planie prostokąta, z niewielkim wirydarzem przylegającym do kościoła od południa.
Przed kościołem znajduje się kapliczka Bożej Męki (wcześniej św. Kazimierza) z pocz. XVIII w.
Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Radomil talk, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons
W latach 1693-1704 kasztelan przemęcki Jakub Piotr Gocłowski ufundował przy Kościele św. Kazimierza klasztor reformatów w Śródce. Pochowany wraz z małżonką Elżbietą z Mycielskich w podziemiach kościoła reformatów. Dawniej w kościele i refektarzu klasztornym znajdowały się jego portrety.
W związku z licznymi podmyciami przez wody gruntowe Góry Kawalerskiej, na której stał kompleks, gwardian Jakub Suwaliński w latach 1749-1752 doprowadził do wzmocnienia północnej ściany świątyni przez skarpy. W 1804 Prusacy dokonali kasaty klasztoru. Zabudowania zmieniono na szpital wojskowy, a od 1805 przez seminarium nauczycielskie. W 1806 kompleks ponownie pełnił rolę szpitala wojskowego, tym razem francuskiego, a od 1809 – polskiego. Następnie ponownie zmieniono go na seminarium nauczycielskie. W 1847 zabudowania przekazano Zakładowi dla Głuchoniemych. W 1931 kościół odnowiono, pod kierownictwem Stanisława Smogulnickiego. Podczas walk w 1945 ucierpiał dach świątyni. Renowacji dokonano w latach 1959-1961. Obecnie w budynkach poklasztornych znajduje się Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Głuchych, zaś kościół należy do parafii Kościoła Polskokatolickiego.
Kościół to jednonawowa, barokowa świątynia, o węższym prezbiterium zamkniętym prostą ścianą. Fasada dzielona sześcioma pilastrami, nad wejściem figura św. Kazimierza zaś w szczycie Oko opatrzności.
Wnętrze utrzymano w jednolitym rokokowym stylu, ściany zdobią zdwojone pilastry. Ołtarz główny zawiera scenę ukrzyżowania z Janem Ewangelistą i Matką Bożą. Poniżej antepedium z płaskorzeźbą przedstawiającą apoteozę św. Kazimierza z XVIII w. W lewym ołtarzu bocznym XVII-wieczne obrazy Matki Boskiej oraz Dysputa dominikanina z reformatą. W prawym natomiast również pochodzący z tego okresu obraz św. Stanisława, oraz współczesna kopia ikony Matki Boskiej Częstochowskiej. Wyposażenie uzupełniają rokokowe konfesjonały oraz ambona.
Klasztor to czteroskrzydłowy budynek, na planie prostokąta, z niewielkim wirydarzem przylegającym do kościoła od południa.
Przed kościołem znajduje się kapliczka Bożej Męki (wcześniej św. Kazimierza) z pocz. XVIII w.
Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Radomil talk, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons
Lokalizacja
Poznań, wielkopolskie