Trzykondygnacyjny budynek powstał w 1903 roku, kiedy to na Jeżycach, w miejscu dawnych szachulcowych domów, zaczęto wznosić luksusowe rezydencje, na co wpłynęła likwidacja obwarowań miejskich i rozszerzenie zabudowy w kierunku zachodnim. Kamienica została wzniesiona dla Oskara Bahlaua, który był radcą miejskim i bardzo zamożnym kupcem.

Elewacja kamienicy jest asymetryczna, co podkreśla przede wszystkim boczny portal oraz nietypowe zgrupowanie dwóch szczytów w jednym ryzalicie. Otwory okienne są zróżnicowane zarówno pod względem formy jak i wielkości. To samo dotyczy logii i balkonów. Rodzaj tynku także jest różny pod względem koloru jak i faktury. Kamienicę dekoruje ornament roślinny w stylu secesyjnym

Każde piętro posiadało tylko jedno wykończone w wysokim standardzie mieszkanie o siedmiu pokojach. Z tyłu znajdowała się dodatkowa klatka schodowa przeznaczona dla służby i dostaw.

Po 1945 obiekt został przejęty przez Polska Akademię Nauk. W 1978 roku kamienicę wpisano do rejestru zabytków.





Zdjęcie: Koefbac, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons