międzywojennym. Projektantem obiektu był Jerzy Tuszowski, a budowa nastąpiła w latach 1936–1937 na parceli przy pl. Kolegiackim 12a, z dużą troską o ingerowanie w zabytkową substancję okolicznych budynków. Kompleks składa się z dwóch brył - niższej (prostokątnej) i wyższej (wyoblonej). Część wyoblona w wyważony sposób akcentuje miękką linię pierzei placu. Nie zachował się do naszych czasów maszt okrętowy wieńczący całość i poziome żłobkowania międzyokienne w części obłej. Oprócz poradni lekarskich w budynku znalazły się: łaźnia miejska, kuchnia mleczna dla ludności i mieszkania służbowe dla lekarzy. Była to druga realizacja dla służby zdrowia w Poznaniu w okresie międzywojennym, po przychodni przy ul. Słowackiego 43 (proj. Władysław Czarnecki, 1925). Budynek do dziś pełni funkcje ochrony zdrowia (przeszedł generalny remont w latach 1987–1991).

W sąsiedztwie Ośrodka znajdują się ważne zabytki kultury narodowej: Fara poznańska (wcześniej: Kolegiata św. Marii Magdaleny) oraz dawne Kolegium Jezuickie. Również w pobliżu, pod numerem 5, stoi klasycystyczna kamienica z lat 1802–1803, wzniesiona dla filantropa poznańskiego – Gotthilfa Bergera.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. James beckerson, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons