Jezioro jest źródłem rzeki Bogdanki tworzącej główną oś tzw. zachodniego klina zieleni miasta Poznania. Obecnie jedynym dopływem zasilającym jezioro jest Rów Złotnicki odwadniający obszary rolnicze i zabudowane miejscowości i gminy Suchy Las. W 2018 roku w dolinie cieku wybudowano zbiornik retencyjny z filtrem gruntowo-roślinnym, który wydłużył czas przepływu i wspomaga procesy samooczyszczania wody przy udziale roślinności wodnej.

Linia brzegowa ma długość 4,5 km. Zlewnia bezpośrednia jeziora ma powierzchnię 133 ha, gdzie około 60% to lasy, a 35% grunty orne i łąki. Tereny wokół niemal całego jeziora są wykorzystywane rekreacyjnie.

Jezioro użytkowane jest przez Polski Związek Wędkarski w Poznaniu. Dbając o jak najlepsze warunki do wędkowania, związek prowadzi prace związane z zarybianiem i odłowami. Jezioro zaliczane jest do typu sielawowego. Oprócz sielawy występuje w nim także: karp, węgorz, leszcz, lin, szczupak, krąp, ukleja, płoć, okoń, sieja, karaś pospolity i kiełb.

Nad jeziorem znajduje się plaża trawiasto-piaszczysta i kąpielisko miejskie Strzeszynek (o pojemności 700 osób) w sezonie kąpielowym strzeżone przez ratowników i regularnie kontrolowane przez Powiatowy Inspektorat Sanitarny w Poznaniu. Atrakcyjność rekreacyjna terenów wokół jeziora, a szczególnie kompleks sportowy i infrastruktura motelowo-kempingowo-restauracyjna od strony ul. Koszalińskiej przyciągają rzesze mieszkańców miasta.

Powierzchnia zwierciadła wody, według różnych źródeł, wynosi od 32,0 ha do 34,9 ha. Zwierciadło wody położone jest na wysokości 77,3 m n.p.m. lub 76,6 m n.p.m. Średnia głębokość jeziora wynosi 8,4 lub 8,2 m, a głębokość maksymalna 17,8 m.

W 1994 roku wody jeziora zaliczono do II klasy czystości. W 2010 i wiosną 2011 roku odnotowano dopływ dużych ilości zanieczyszczeń mineralnych z dominacją azotanów i fosforanów poprzez Rów Złotnicki, co spowodowało gwałtowny wzrost trofii wody (z mezotrofii do eutrofii) oraz szereg zjawisk świadczących o degradacji ekosystemu jeziora (śnięcie ryb, zakwity glonów i sinic, odtlenienie jeziora od głębokości 7 m, zapach siarkowodoru). Szczególnie groźne dla kąpiących były masowe zakwity toksycznych pikocyjanobakterii. W konsekwencji w 2011 roku kąpielisko praktycznie nie działało, co wywołało liczne protesty oraz szeroką aktywizację mieszkańców i organizacji lokalnych zainteresowanych przyczynami tak nagłych i złych zmian jakości wody jeziora, w tym Stowarzyszenia My-Poznaniacy i Zielony Strzeszyn, Polskiego Klubu Ekologicznego, Rady Osiedla Strzeszyn, Zarządu Osiedla Grzybowego w Suchym Lesie oraz władz Gminy Suchy Las i Miasta Poznania. Przyspieszona aktywizacja UM Poznania zaowocowała w 2012 roku przeprowadzeniem zabiegów rekultywacji chemicznej przy zastosowaniu koagulanta żelazowego wiążącego fosfor mineralny. W 2013 roku nad najgłębszym miejscem akwenu zainstalowano aerator napędzany siłą wiatru.


Brzegi jeziora porastają rozległe szuwary z dominacją trzciny pospolitej, pałki szerokolistnej i wąskolistnej. Zwłaszcza przy północno-zachodnim brzegu rozległe agregacje tworzy kłoć wiechowata (jedyne stanowisko w Poznaniu). W płytkich zatokach zbiorowiska tworzą grzybienie białe. Z rzadziej spotykanych gatunków w wodach jeziora stwierdzono także rogatka krótkoszyjkowego. Strome zbocza otaczające jezioro porastają lasy o charakterze grądowym.

Od roku 2011 Leszek Możdżer w okolicach plaży nad Jeziorem Strzeszyńskim organizuje coroczne wiosenne festiwale jazzowe Enter Music Festival. W rejonie plaży w Strzeszynku powstaje galeria plenerowa, m.in. w 2014 prof. Andrzej Bednarczyk z ASP w Krakowie przygotował tu instalację Sen Guliwera, będącą, według niego, największym komiksem na świecie – można go oglądać poprzez lunetę z drugiego brzegu. W rejonie plaży funkcjonuje też łączka edukacyjna prezentująca popularne rośliny rejonu jeziora.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Aleksander Kwiatkowski, CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons