Barokowy kościół w Niekłończycy o konstrukcji ryglowej został wybudowany w 1778 roku, ówczesnym fundatorem był król Prus Fryderyk II Wielki. Budynek kościoła wzniesiono na planie prostokąta o ściętych narożach, z drewnianą sygnaturką w kształcie kwadratu, z hełmem zakończonym kulą z krzyżem. Znajduje się bezpośrednio przy drodze (DW114). Wnętrze jednoprzestrzenne, z drewnianą emporą wspartą na 10 słupach.

Wyposażenie:
ołtarz kompilowany o cechach klasycystycznych
neogotycka chrzcielnica
żyrandole z XIX w.
Częściowo zdewastowany podczas II wojny światowej. Po likwidacji tzw. Enklawy Polickiej przeszedł pod jurysdykcję polską, w 1947 r. przejęty przez kościół rzymskokatolicki. W poł. lat 90. XX wieku świątynia została gruntownie odremontowana. Kościół znajduje się w rejestrze zabytków (nr. rej. A/476 z 22 grudnia 1965).

Na wydzielonej działce przykościelnej otoczonej płotem z metalowej siatki wśród kasztanowców znajduje się rzeźba z piaskowca przedstawiająca Jezusa Chrystusa.

Z dniem 28 czerwca 2015 r. w Niekłończycy została erygowana parafia obejmująca tereny wydzielone z parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Trzebieży (miejscowości: Niekłończyca, Dębostrów, Uniemyśl, Drogoradz, Karpin).






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Mateusz War., CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons