Historia parafii sięga XII w. W 1413 otrzymała odpusty od papieża Marcina V. W XVI w. została przejęta przez mansjonarzy katedralnych. W 1598 drewniany kościół posiadał dwie kaplice. Ołtarz główny był murowany i miał rzeźbioną nastawę. Świątynia ta istniała do 1835. Kolejny drewniany kościół wzniesiono w latach 1836–1837, według projektu Michała Miklaszewskiego, kosztem Jana Weynertha. Od 1900, kiedy w pobliskich Borowiczkach (dziś część Płocka) powstała cukrownia, postanowiono zbudować większy i obszerniejszy kościół. W 1927 ówczesny proboszcz, ks. Władysław Skierkowski rozpoczął budowę nowej świątyni według projektu Brunona Zborowskiego. Budowę zakończono w 1935, a aktu konsekracji dokonał bp Leon Wetmański. Podczas okupacji Niemcy aresztowali ks. Skierkowskiego i wywieźli do niemieckiego obozu koncentracyjnego Soldau (KL) w Działdowie, a plebanię wykorzystali jako magazyn. Obecny kościół jest bardzo ciekawie wyposażony, ma wspaniałą polichromię autorstwa Władysława Zycha. W krypcie kościoła spoczywają:
generał Piotr Karol Bontemps (1777–1840) z małżonką Różą z domu Monfeull
Proboszczem od 2002 r. jest ks. Ryszard Paradowski, a pomagają mu księża Dariusz Pargulski i Marek Tomasz Wiśniewski.






Opis skopiowano z wikipedii.