Założony na przełomie XIX i XX wieku, został oddany do użytku publicznego w 1916, według projektu Józefa Skrobanka. Domek ogrodnika i inne nieistniejące dzisiaj budynki projektował Stefan Mazurowski. Sadzonki drzew i krzewów zgromadzono dzięki darom z ogrodów Wiednia i Budapesztu oraz od właścicieli okolicznych majątków ziemskich. W 1927 park powiększony został o ogród botaniczny. Zakomponowany jako ogród geometryczny posiada rzadkie okazy drzew korkowego, cierniowego, krzewy magnolii. Uzupełnieniem kompozycji są dwa głazy pamiątkowe poświęcone Tadeuszowi Kościuszce i Henrykowi Sienkiewiczowi.

Alejki parku obsadzono lipami, poza alejkami wyraźnie widoczne są żywopłoty grabowe oddzielające gabinety z głogu. Na osi głównej usytuowano staw w kształcie prostokąta. Drzewostan parku jest zróżnicowany gatunkowo. Posiada najwięcej lip, kasztanowców oraz dębów. Duże główne aleje biegnące z południa na północ obsadzone są lipami, poprzeczne drogi - głównie dębami, klonami i kasztanowcami. Niektóre partie zamknięte są świerkowym żywopłotem. Po zachodniej stronie parku usytuowane są gabinety obsadzone głogiem, cisem, żywotnikiem oraz brzozami. Rosnące na terenie parku graby zwyczajne tworzą formy przestrzenne - szpalery.

W parku znajdują się 3 korty tenisowe, plac zabaw dla dzieci, a w sezonie zimowym sztuczne lodowisko.





Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Witia, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons