Jest to drewniana świątynia – pierwotnie wielkości kaplicy – wybudowana przez proboszcza Martina Moslera w 1667 roku niedaleko studzienki, w której według podań pasterze odnaleźli obraz Ukrzyżowanego Zbawiciela. Gdy wśród mieszkańców rozeszła się wiadomość o cudownych właściwościach wód studzienki, odtąd zaczęli do tego miejsca pielgrzymować.

Kościół posiada konstrukcję zrębową, nakryty jest gontem, wybudowany został na kształt stłoczonego ośmiokąta. Nawę prostokątną na planie prawie kwadratowym nakrywa płaskie sklepienie. Prezbiterium zamknięte jest dwubocznie i nakrywa go sklepienie pozorne. Świątynia jest otoczona podpartymi słupkami soboami. Budowla ma ośmiokątną wieżyczkę na sygnaturkę wybudowaną w 1822 roku z baniastym, pokrytym blachą dachem hełmowym, latarnią i krzyżem papieskim. Nakrywają ją dachy siodłowe. Charakterystycznymi elementami kościoła są także: przybudówka ze schodami prowadzącymi na chór w narożniku północno-zachodnim, zewnętrzna ambona z baldachimem, kruchta z przesuwanymi drzwiami oraz kwadratowa zakrystia od południowej strony.

Wnętrze świątyni nosi cechy stylu barokowego. Ołtarz główny jest ozdobiony obrazem Chrystusa Ukrzyżowanego, z kolei ołtarze boczne noszą wezwania: św. Anny i Matki Boskiej Różańcowej. Montrancję ofiarował uczestniczący w budowie świątyni gospodarz Kaffka w 1690 roku. Na belce tęczowej i nad nią są umieszczone słowa w języku morawskim, łacińskim i niemieckim upamiętniające nadanie świątyni w 1743 roku pełnego odpustu w dniu Podwyższenia Krzyża Świętego.





Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Jacek Daczyński, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons