Molo spacerowe na Wiśle w Płocku jest pomostem dla pieszych o długości 357,8 m, na końcu którego znajduje się restauracja. Zlokalizowane jest u podnóża Wzgórza Tumskiego, usytuowanego podobnie jak sam obiekt, po prawej stronie Wisły. Szerokość pomostu mola spacerowego wynosi 5,3 m, a przy końcu obiektu – w miejscu, w pobliżu którego znajduje się budynek restauracji – szerokość ta zwiększa się do 15,3 m.

Molo przystosowane jest dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich.

Obiekt został wykonany zgodnie z planem zagospodarowania płockiego nabrzeża wiślanego w celach turystyczno-rekreacyjnych. Jest on także jednym z elementów powstającego portu jachtowego – mariny na ok. 100 jachtów.

Molo łączy się z brzegiem na swoim wschodnim krańcu zamykając basen portu jachtowego i biegnie łukiem w kierunku zachodnim, gdzie przy drugim krańcu obiektu znajduje się wejście do portu. Na zachodnim krańcu mola znajduje się restauracja zbudowana na planie koła o powierzchni użytkowej wynoszącej ok. 173 m².

Wejście na molo, znajdujące się w miejscu, w którym obiekt łączy się z brzegiem, usytuowane jest naprzeciw schodów im. Władysława Broniewskiego prowadzących od pomnika W. Broniewskiego przy ul. Tadeusza Kościuszki w dół po stoku skarpy wiślanej i wychodzących na prawobrzeżny bulwar nad Wisłą.

Cecha charakterystyczna, która wyróżnia płockie molo polega na tym, że jego konstrukcja została wykonana równolegle do linii brzegu rzeki, będąc jedynym tego typu obiektem w Polsce. Takie usytuowanie obiektu chroni go przed niebezpiecznymi zjawiskami lodowymi występującymi na rzece i jednocześnie umożliwia swobodną obserwację z pomostu w kierunku północnym widoku płockiej skarpy wraz z zabytkowymi, najstarszymi budowlami miasta – katedrą i zamkiem na Wzgórzu Tumskim, a także amfiteatru wybudowanego na stoku skarpy wiślanej.

Molo w Płocku zbudowano w okresie od marca do grudnia 2010 roku, a otwarte zostało 25 czerwca 2011 roku. Całkowity koszt inwestycji wyniósł ok. 17 milionów złotych.

30 grudnia 2011 Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wydał decyzję zakazującą użytkowania obiektu. Miało to związek z uszkodzeniem części pali (zatonięcie oraz przemieszczenie) podtrzymujących konstrukcję w październiku 2011. Molo po naprawie usterek zostało ponownie otwarte w maju 2012.

Obiekt jest własnością Gminy Miasta Płock.



Ustrój nośny mola stanowi konstrukcja stalowa w formie belek opartych na 20 stalowych pylonach. Podwieszenie konstrukcji do pylonów o wysokości ok. 4,7 m mierzonej od górnej powierzchni pomostu, opartych na palosłupach wierconych, wykonano przy użyciu 6 cięgien prętowych. Pylony rozstawione w odległości ok. 20 m jeden od drugiego wraz z cięgnami usytuowane są pośrodku pomostu mola w pojedynczym rzędzie biegnącym łukiem wzdłuż obiektu.

Pomost mola spacerowego został posadowiony na 20 palach wielkośrednicowych, wierconych o średnicy 1,2 m i ok. 24 m długości. Każdy z pali wykonano jako palosłup zakończony głowicą o średnicy 1 m.

Pomost, który łączy molo z nabrzeżem, to stalowa konstrukcja belkowa oparta na prefabrykowanych, żelbetowych palach wbijanych o przekroju poprzecznym wynoszącym 0,4 x 0,4 m oraz o długości 13-20 m.

Do posadowienia budynku restauracji użytych zostało 25 pali wielkośrednicowych o średnicy 0,8 m zwieńczonych żelbetową płytą o grubości 0,3 m i średnicy 25 m.

Najtrudniejszym elementem budowy płockiego mola było wykonanie wierconych pali w nurcie rzeki, bezpośrednio z pływających barek.

Budynek restauracji wykonano z konstrukcji stalowej, a jego ściany wewnętrzne oddzielające strefę restauracyjną od zaplecza zbudowano w technologii murowej, natomiast zewnętrzne ściany restauracji stanowi przeszklenie zamontowane na aluminiowym stelażu. Restaurację zaprojektowaną na 56 osób wyposażono w przyłącze wodno-kanalizacyjne i energetyczne.

Pomost mola spacerowego znajduje się na wysokości ok. 3,5 m nad normalnym poziomem rzeki, a pomost, który łączy molo z nabrzeżem znajduje się na wysokości ok. 1,5 m nad normalnym poziomem Wisły.

Pokład pomostu mola i nabrzeża wykonano z belek drewnianych o grubości 6 i 8 cm.

Między pylonami wzdłuż mola usytuowane są ławki, a u góry pylonów zamocowane zostały lampy oświetleniowe, natomiast między zewnętrznymi, stalowymi barierami ochronnymi obiektu zamontowano przeszklone ściany z pleksi.

Do budowy mola w Płocku użyto następującą ilość materiałów:

beton pali wierconych i płyty żelbetowej klasy C35/45 – 1150 m³
stal zbrojeniowa pali wierconych i płyty żelbetowej – 335 ton
stal konstrukcyjna (ustrój nośny mola, ustrój nośny pomostu łączącego molo z nabrzeżem, szkielet budynku restauracji, bariery ochronne) – 410 ton
łączna długość pali wierconych – 1170 metrów bieżących
łączna długość prefabrykowanych pali wbijanych – 633 metrów bieżących






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Rommullus, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons