Jest to najokazalsza kamienica w północnej pierzei ul. Mickiewicza i podobnie jak pozostałe należała do Ottona Naujacka. Mimo dużych rozmiarów kamienicy, przeznaczono ją
wyłącznie na trzy mieszkania. Mieszkania były przygotowane dla najzamożniejszych mieszkańców miasta. Po I Wojnie Światowej i trudnościach lokalowych, jakie dotknęły miasto gabaryty mieszkań zmniejszono a ich ilość powiększono do jedenastu. Po II Wojnie Światowej budynek został zajęty przez Skarb Państwa i przekazane gminie Olsztyn.


Jest to trójkondygnacyjna kamienica z użytkowym poddaszem, podpiwniczona, wzniesiona na planie litery L. Elewacja frontowa ośmioosiowa. Reprezentacyjne wejście do budynku w formie prostokątnych, drewnianych, nowoczesnych, na zielono malowanych drzwi z nadświetlem. Elewację ożywia centralnie umieszczony wykusz, podwieszony na konsolach i zwieńczony kutą balustradą. Okna parteru i w dolnej części wykusza zamknięte pełnym łukiem. Pozostałe okna prostokątne. Szczyt budynku zwieńczony falistym gzymsem wieńczącym, nieco przypominającym ośli grzbiet.



W piwnicy zachował się kaflowy trzon kuchenny




Zdjęcie: Stokrotka 11, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons