Rezerwat stanowią wzgórza wapienne (Sokola Góra, Puchacz, Donica, Karzełek, Setki). Zbudowane są ze skał wapiennych przykrytych lessem. W wielu miejscach spod lessu odsłaniają się nagie wapienne skały z bogatymi formami rzeźby krasowej i licznymi jaskiniami i schroniskami. Największe z nich to: Jaskinia Olsztyńska, Jaskinia Maurycego, Jaskinia Kordowa, Jaskinia Koralowa, Jaskinia Urwista, Jaskinia w Dziedzińcu, Jaskinia Fikuśna, Studnisko (Jaskinia Głęboka), Jaskinia pod Sokolą Górą. Jaskinie są wykorzystywane przez liczne gatunki nietoperzy jako miejsce hibernacji (snu zimowego). W jaskini Studnisko znajduje się również kolonia rozrodcza (letnia) nocków dużych. Jest to jedna z dwóch w Polsce kolonii rozrodczych nietoperzy zlokalizowanych pod ziemią – na północ od Alp i Karpat kolonie takie formują się zwykle na strychach budynków lub (w przypadku innych gatunków) w dziuplach drzew. W Jaskini Pod Sokolą Górą znalazły swoją ostoję dwa gatunki chrząszczy (Choleva aquilonia gracilenta i Catops tristis infernus), będące reliktami ostatniego zlodowacenia. Korzystają one z utrzymującej się tam przez cały rok temperatury +3 °C. Chronione są też lasy (buczyna sudecka i storczykowa oraz grąd) porastające zbocza wzgórz.

W pobliżu rezerwatu w latach 70. i 80. XX wieku znajdował się zbiornik wodny, do którego wodę doprowadzano z kopalni rud żelaza w Dębowcu. Po zamknięciu kopalni w 1978 r. zalew wyschnął.


Przez obszar rezerwatu prowadzą udostępnione do ruchu pieszego dwa szlaki turystyczne (czerwony Szlak Orlich Gniazd i czarny „im. Barbary Rychlik”), ścieżka edukacyjno-przyrodnicza oraz tzw. „Dróżka Św. Idziego”. Znajdują się tu także dwie skały udostępnione do wspinaczki (Boniek i Pielgrzym). Przy szosie z Olsztyna do Biskupic znajdują się dwa parkingi, wiaty dla turystów i tablice informacyjne.





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Przykuta, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons