Gród wzniesiono w tym miejscu pod koniec XII wieku, w okresie rozbicia dzielnicowego Polski. Mury obronne grodu wkomponowano w naturalnie występujące skały, brakujące elementy uzupełniono kamienno-ziemnym wałem skrzyniowym. Zakłada się, że w czasie pokoju przebywało w nim kilkunastu wojów, a w czasie zagrożenia zwiększano ich liczbę. Mieszkali oni prawdopodobnie w wykonanych ze skór namiotach. Gród został zniszczony w I połowie XIV wieku podczas walk Władysława Łokietka z Czechami. Podczas zdobywania grodów w tamtym czasie używano zapalających strzał z łuków i kusz a drewniane elementy grodu były podatne na ogień, którego nie było czym gasić - w grodzisku brakowało bowiem wody. Archeolodzy odnaleźli spalone resztki konstrukcji grodu, noże bojowe, groty strzał i bełtów, fragmenty toporów i mieczy oraz dobrze zachowany grosz praski Wacława II.

Po spaleniu grodu nie odbudowano. Jego rolę przejął wybudowany niedługo potem Zamek w Ogrodzieńcu. Z czasem pozostałości grodu uległy zatarciu. Po jego odkryciu w latach 90. XX wieku zdecydowano o jego rekonstrukcji. Od 2018 roku gród jest dostępny do zwiedzania.





Zdjęcia: Jerzy Opioła, CC BY-SA 4.0 , Wikimedia Commons