Schronisko znajduje się w ostańcu, któremu wspinacze skalni nadali nazwę Kominowa. Dość duży otwór schroniska znajduje się na wysokości 2 m nad północno-zachodnią podstawą Kominowej i jest łatwo dostępny. Schronisko ma postać niskiej, ale szerokiej nyży. Powstało w późnojurajskich wapieniach skalistych w strefie freatycznej. Nie ma namuliska. Ze względu na duży otwór i małą długość jest całkowicie poddane wpływom środowiska zewnętrznego. Jego ściany porastają mchy i porosty.

Schronisko znane było od dawna. Po raz pierwszy opisali go M. Szelerewicz i A. Górny w maju 1991 r. Oni też opracowali jego plan.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Jerzy Opioła, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons