Brama z portykiem posiada barokowe dekoracje. Główny przejazd zwieńczony jest gzymsem z puttami, trzymającymi kartusz herbowy i wazonami. Obok znajduje się furtka dla pieszych. Wewnątrz, na wprost bramy, fragment dawnych murów obronnych zamyka dziedziniec, flankowany z obu stron budynkami gimnazjum i kolegium. Zachowała się częściowo średniowieczna basteja, stanowiąca obecnie boczne wyjście ze szkolnego dziedzińca na planty przy ulicy Lompy.

Bryła budynku kolegium wzniesiona została na planie litery „E”. Gmach w stylu barokowym, nawiązuje swą formą do typowej, jezuickiej architektury. Posiada pewne cechy wspólne z siedzibą kolegium Klementinum w Pradze.

We wnętrzu zachowały się dwa pomieszczenia o szczególnie bogatych dekoracjach – aula i biblioteka. Kolegium posiadało typowy dla jezuickich szkół i uniwersytetów program ideowy wystroju.

Znajdująca się w części środkowej gmachu, w przyziemiu ryzalitu obecna aula liceum to dawny refektarz, służący zakonnikom jako jadalnia i sala zebrań. W pomieszczeniu tym znajdują się:
- dwa supraporty ozdobione figurkami aniołków i wazonami;
- kartusze obramione draperią podtrzymywaną przez putta;
- wnęki z muszlami i medalionami;
- pola sklepienne z wykorzystaniem akantu i pęków kwiatów na wstęgach;
- zespół siedemnastowiecznych fresków przedstawiających sceny biblijne,uzupełnionych dekoracją stiukową z 1677 roku autorstwa włoskiego sztukatora Franciszka Cigno (Signo);
- malowidła w przyłuczach ukazujące św. Franciszka Ksawerego nawracającego pogan w Indiach;
- symboliczne przedstawienie jezuitów adorujących Świętą Rodzinę;
- alegoria miłosierdzia wobec chorych i ubogich;
- portrety papieża Klemensa XI, cesarza Józefa I, biskupa Karola Habsburga, Karola Ferdynanda Wazy i dodany później portret Fryderyka Wielkiego;
- obrazy przedstawiające świętych Pawła, Jana, Jakuba, Ignacego Loyolę, Franciszka Ksawerego, Alojzego Gonzagę, Franciszka Borgiasza i Stanisława Kostkę;
- dwa malowidła nawiązujące do funkcji refektarza jako jadalni – Jezus w domu Marty i Cudowne rozmnożenie chleba;
- jezuicka maksyma AMDG (Ad maiorem Dei gloriam – Na większą chwałę Bożą);
- wizerunek Chronosa jako symbolu przemijania czasu;
- typowy dla jezuickich kościołów i kolegiów monogram ich godła IHS (Jezus Hominum Salvator – Jezus Zbawca ludzi lub Jesum Habemus Socium – Jezusa mamy za sprzymierzeńca) w glorii słonecznych promieni.

Wyeksponowane tu zostały motywy gloryfikacji Kościoła i jego misji oraz służby Chrystusowi, którą pełni zakon jezuitów.

Z powodu zniszczeń wojennych z 1807 roku bogata dekoracja malarska pochodząca z 1680 roku nie zachowała się w całości do czasów obecnych. O jej poziomie artystycznym świadczą ocalałe freski w dawnej aptece i w sieni, łączące tematykę filozoficzną, religijną i astrologiczną. Malowidła te odkryto i poddano renowacji dopiero w 1904 roku. W lunetach umieszczone zostały inskrypcje farmaceutyczne. Freski ukazują starotestamentową historię o Tobiaszu, który otrzymał od archanioła Rafała lek przywracający wzrok jego ojcu. Jest to prefiguracja Chrystusa jako światła dla świata. Kolejne malowidła przedstawiają koncepcję przyrody jako źródła zdrowia i przejawu ukrytej Bożej siły. Umieszczono tu alegorie czterech żywiołów:
- Powietrze – przedstawione jako orły ciągnące rydwan z postaciami kobiet, którym towarzyszą ptaki i kwiaty. Kluczem do interpretacji treści dzieła jest zdanie: Wszystko poruszam i odżywiam, co ziemia stworzyła, lecz nic nie może beze mnie żyć;
- Ogień – symbolizują go salamandry, zaprzężone do rydwanu z kobietami. Jedna z nich ubrana jest w czerwony płaszcz, a druga trzyma płonącą pochodnię. Sentencja głosi: Wszystko niszczeje, jeśli nie jest przed ogniem chronione, lecz wszystko ożywa przez jego ciepło;
- Woda – jako płynące białe rumaki, ciągnące powóz z mitologicznymi bóstwami. Umieszczona inskrypcja objaśnia: Przez moją wilgotność rosną rośliny i muszle też rybom dają życie dzięki mojej sile;
- Ziemia – ukazana jako dwa woły ciągnące wóz z trzema postaciami kobiecymi, trzymającymi łopatę, snop zboża i kwiaty. Napis informuje: „Jak wszystkie początki rzeczy z ziemi pochodzą, tak też wszystko śmiertelne do niej powróci”.
Całość tych malowideł uzupełnia wątek astrologiczny w postaci dwunastu znaków Zodiaku, podkreślający związek Ziemi z Kosmosem.

Freski zdobiące klasztorną aptekę przedstawiają więc ówczesną wizję medycyny i farmacji – leki są darem ziemi, żywiołów i oddziaływania gwiazd. Obecnie jest tam wystawa trofeów zdobywanych przez uczniów.




Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Andrzej Otrębski, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons