Świątynia wybudowana w latach 1618–1621 przez Stanisława Lubomirskiego, założyciela miasta i z jego fundacji, według projektu Macieja Trapoli. Kościół konsekrował w 1647 roku biskup Wojciech Lipnicki. W 1863 roku spłonął dach, który w 1867 odnowiono.

Kościół murowany z kamienia, oszkarpowany, orientowany wczesnobarokowy. Prezbiterium w formie półkolistej apsydy otoczone półkolistym obejściem, w którym znajduje się zakrystia i skarbiec. Korpus nakryty kolebkowym, tunelowym sklepieniem. Od strony północnej w połowie XVIII wieku dobudowano przybudówkę. Plac kościelny wraz z plebanią otoczony jest murem z dwoma kruchtami i kamienną dzwonnicą z trzema dzwonami.

Wyposażenie wnętrza jest jednolite barokowe, pochodzi głównie z II poł. XVII wieku.

polichromia wnętrza wykonana przez A. Marczyńskiego w 1962 roku;
ołtarz główny barokowy z II poł. XVII wieku;
tabernakulum drewniane, złocone o formie świątyni, z około 1620 roku;
cztery ołtarze boczne z II poł. XVII wieku;
ambona, prospekt organowy, konfesjonały i ławy jednolite z II poł. XVII wieku;
stalle z 1671 roku;
chrzcielnica mosiężna z pokrywą drewnianą z XVII wieku (zobacz);
krzyż w tęczy podtrzymywany przez putta;
sedilia w prezbiterium z 3 ćwierćwiecza XVII wieku;
marmurowe i brązowe epitafia;
obrazy: Ścięcie św. Jana Chrzciciela, św. Józef, św. Sebastian z XVII wieku;
pieta w bocznej kaplicy Miłosierdzia Bożego;
obraz autorstwa Stanisława Klimowskiego z 1925 roku.

Budynek fundacji Lubomirskich, wybudowany jednocześnie z kościołem, wczesnobarokowy, murowany, piętrowy z kwadratową wieżą z boku. Na plebanii znajduje się obraz Jana Matejki Wskrzeszenie Łazarza.





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. T.Z., CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons