Do 1937 roku kościół był pod wezwaniem św. Elżbiety. Powstanie kościoła było związane z rozwojem kolei żelaznej w zaborze austriackim. Zbudowano wtedy osiedle dla zatrudnionych robotników i ich rodzin na cztery tysiące mieszkańców. Osiedle nosiło nazwę Koloni Kolejowej albo tylko Koloni. W 1897 roku władze kolejowe austriackiego Ministerstwa Kolei oraz Dyrekcji Kolei Państwowych w Krakowie przystąpiły do budowy na wspomnianym osiedlu, z okazji 50-lecia panowania cesarza Franciszka Józefa I, kaplicy w stylu romańsko - gotyckim pod wezwaniem Elżbiety z Turyngii, patronki żony cesarza Sisi. Projektantem był Teodor Talowski. Prace budowlane zakończono w 1898 roku. W 1899 roku kaplica została poświęcona przez księdza infułata Alojzego Góralika - proboszcza nowosądeckiego, który odprawił w Świątyni pierwszą Mszę Świętą.

Pierwotnie nad głównym wejściem do kościoła znajdowała się korona cesarska, herb Franciszka Józefa I i daty jego panowania (1848-1898). W okresie międzywojennym koronę cesarską zastąpiono tiarą papieską, godło cesarza godłem Jezuitów, a daty panowania datami budowy kościoła i powstania parafii kościoła Najśw. Serca Pana Jezusa.

Ważną datą w historii kościoła św. Elżbiety było zobowiązanie Jezuitów z Nowego Sącza do odprawiania w nim nabożeństw i opieki duszpasterskiej nad mieszkańcami Kolonii. Miało to miejsce w 1903 roku. Pomysł został sfinalizowany umową pomiędzy władzami Kolei Państwowych a Zakonem Jezuitów. Podpisanie porozumienia nastąpiło 18 grudnia 1903 roku.

Jezuici do ówczesnego kościoła św. Elżbiety wprowadzili:

Nabożeństwa majowe
Nabożeństwa różańcowe w październiku
Nowenny do św. Józefa
Przy kaplicy powstała Sodalicja Mariańska obejmująca:

dzieci
młodzież
osoby starsze
Bractwo Serca Pana Jezusa
Żywy Różaniec
Apostolstwo Modlitwy
Praca duszpasterska Jezuitów, jak i działalność religijnych organizacji przyczyniły się do rozwoju życia religijnego mieszkańców osiedla i wzrostu poczucia przynależności do wspólnoty Kościoła.

W tym czasie zaszły zmiany w wyglądzie wnętrza kaplicy. Ojcowie Jezuici zainstalowali boczne ołtarze:

Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Świętego Stanisława Kostki
Najświętszego Serca Pana Jezusa
Wstawiono konfesjonały, Stacje Drogi krzyżowej i organy. Roku 1914 na placu kościelnym ustawiono stojącą do dziś, figurę Serca Pana Jezusa za ocalenie miasta z pożogi wojennej. Kościół otrzymał nowe, rzeźbione drzwi dębowe w wejściu głównym. Ich architektem był Leon Popławski, a same drzwi wykonali pracownicy zakładów kolejowych.

Opisany stan kaplicy św. Elżbiety utrzymywał się do roku 1925, kiedy to przystąpiono do jej rozbudowy. W wyniku prac budowlanych przebudowano prezbiterium i poszerzono mury kościoła. Prace zakończono 6 lat później. Po kolejnych sześciu latach umieszczono dzwony na wieży kościelnej, zrabowane przez Niemców, podczas ostatniej wojny.

W tym samym roku tj. 1937 kościół św. Elżbiety stał się świątynią nowo powstałej parafii pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa. W ołtarzu głównym umieszczono obraz Serca Pana Jezusa pędzla artysty malarza Rudkowskiego z Krakowa. Obecnie znajduje się on w kaplicy przy ulicy 1-go Maja na terenie parafii.

W latach 60 poprzedniego stulecia dokonano zmian w prezbiterium. Byłe one związane z reformą liturgiczną po Soborze Powszechnym. Zainstalowano wtedy nowy ołtarz główny w obecnym kształcie. Dalsze zmiany zainicjował ks. proboszcz Stanisław Majcher, było to w 1979 roku. W prezbiterium powstały freski pędzla artysty A. Dzięgielewskiego, przedstawiające świętych Zakonu Jezuitów i Kościoła. Powstały także nowe stacje Męki Pańskiej i tabernakulum.

Dalsze prace renowacyjne zostały przeprowadzone przez ks. proboszcza Kazimierza Ptaszkowskiego SI. Odnowiono zabytkowe witraże gotyckie i wymalowano wnętrze a wokół świątyni odrestaurowano istniejące ogrodzenie wraz z przylegającym placem.

Istniejący stan kościoła św. Elżbiety dostosowany jest do zmian jakie zaszły po ostatnim Soborze Powszechnym.

Obecnie zakończono prace związane z rozbudową Centrum Duszpasterskiego mieszczącego się na placu kościelnym. Znajdują się w nim obszerne pomieszczenia zaspokajające potrzeby licznie funkcjonujących przy Parafii grup.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. MOs810, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons