Obiekt wzniesiono w 1769 roku po mającym 10 lat wcześniej pożarze dawnej świątyni, zbudowanej w 1747 roku. Ma plan prostokąta, nakryty dwuspadowym dachem z naczółkami. W części centralnej kalenicy znajduje się wieżyczka zegarowa z latarnią zakończoną baniastym hełmem z chorągiewką. Na poddaszu budynku mieściło się mieszkanie. Funkcje sakralne świątynia przestałą pełnić w 1945 roku. Obecnie znajduje się w niej sala gimnastyczna pobliskiej szkoły.


W 1993 roku budynek wpisano do rejestru zabytków.