Budynek został zaprojektowany przez lwowskich architektów: prof. Jana Bagieńskiego i Zbigniewa Wardzałę. Został wybudowany w latach 1934–1936 przez Spółdzielnię „Dom Wypoczynkowy Urzędników Naftowych – Małopolska”. W 2 poł. lat 30 XX w. uważany był za najnowocześniejszy i jeden z najbardziej eleganckich budynków południowej części Polski. Po 1945 był w gestii Funduszu Wczasów Pracowniczych. 20 grudnia 2010 obiekt został wpisany do rejestru zabytków. Przywrócony do świetności w 2011 przez nowego właściciela, przedsiębiorstwo Cechini – Stanisława i Józefa Cechini. Prace przy renowacji nadzorowali kierownicy budowy Jan Myśliwiec i Władysław Tokarczyk.

Budynek liczy cztery kondygnacje z pokojami dla kuracjuszy. Elementem dominującym jest przeszklona klatka schodowa, wyniesiona ponad piętra w kształcie modernistycznej wieży, z tarasami widokowymi. Od północy do obiektu przylega niższe skrzydło z jadalnią, zakończoną rotundą.

Obok budynku rozpoczyna się ornitologiczna ścieżka przyrodnicza.





Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Rafał M. Socha (Azymut), CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons