Świątynia wybudowana ok. 1600 r., konsekrowana pomiędzy 1607 a 1616. Od 1621 r. należała do benedyktynek poznańskich, które kupiły Długą Goślinę. Miejsce to stanowiło dla nich bezpieczny azyl w czasie licznych epidemii nawiedzających Poznań. Na początku XVIII w. dobudowano wieżę, zwieńczoną barokowym hełmem oraz kruchtę zachodnią. Przed 1778 r. rozebrano znajdującą się po północnej stronie prezbiterium zakrystię i dobudowano nową po stronie wschodniej. W 1930 r. zbudowano nową zakrystię przy południowej stronie prezbiterium. Restaurowana w latach 1946-1949, 1972 i 1995-1996.

Jest to budowla orientowana, o konstrukcji zrębowej, oszalowana. Nawa wraz z węższym, prosto zamkniętym prezbiterium przykryta jest dwuspadowym dachem, pokrytym gontem.

W ołtarzu głównym znajduje się XIX-wieczny obraz przedstawiający św. Marię Magdalenę. W ołtarzu prawym znajduje się XVII-wieczna rzeźba Chrystusa Boleściwego. Lewy ołtarz poświęcony jest św. Antoniemu. Predella ołtarza zawiera niewielki obraz przedstawiający pustelnicze życie św. Benedykta i dostarczającego mu na sznurze pokarm mnicha Romanusa. Po lewej stronie obrazu św. Antoniego (XIX/XX w.) znajduje się rzeźbiona postać św. Benedykta, po prawej św. Kazimierz Królewicz.

Na belce tęczowej umieszczono XVII-wieczny krucyfiks.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Paweł A.Tomkowiak, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons